เมียในนาม

หัวใจของสิทธาไม่ได้มีไว้รักใครอีก เพราะมันตายไปพร้อมกับภรรยาของเขาที่จากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ นลินเด็กสาวที่คนเป็นย่าถูกชะตาและบังคับให้เขาแต่งงานด้วยจึงเป็นเพียง ‘เมียในนาม’ ที่เขารอวันจากลา แต่พอถึงคราวที่เธอต้องไป เขากลับเหนี่ยวรั้งแล้วขังเธอไว้ในกรงไฟพิศวาสอันร้อนแรง

“ถามฉันสักคำหรือยังว่าฉันต้องการอาบน้ำหรือทำอย่างอื่นให้เสร็จก่อน” เสียงทุ้มพร่ากระซิบลงที่ซอกคอหอมกรุ่น นัยน์ตาวาววามมองเธอผ่านเงาสะท้อนของกระจก ก่อนจะขบเม้มลงที่ผิวเนื้ออ่อนนุ่มของลำคอ ปลุกเร้าสัญชาตญาณสาวกลับมาอีกครั้ง
“น้อยเห็นว่าคุณใหญ่หงุดหงิดเพราะรถติด เลยอยากให้คุณใหญ่ผ่อนคลาย” เธออธิบายเสียงกระท่อนกระแท่น เมื่อทุกจุดอ่อนไหวถูกเขาโจมตีอย่างบ้าคลั่ง จนเธอเสียววูบวาบไปทั่วทั้งร่าง
“ฉันหงุดหงิดเพราะไม่ได้ ‘เอา’ เธอเร็วๆ การอาบน้ำไม่ใช่วิธิแก้ แต่การแก้ผ้าเธอต่างหากที่จะทำให้ฉันผ่อนคลาย”
ว่าจบมือหนาก็ผละออกจากจุดอ่อนไหว ก่อนจะยกเธอขึ้นนั่งลงบนเคาน์เตอร์ แล้วจับเธอแก้ผ้าตามที่เขาเพิ่งเกริ่นออกไป แต่วิธีแก้ของเขาห่างไกลจากคำว่านุ่มนวล พริบตาเดียวกระดุมเสื้อเชิ้ตของเธอก็หลุดกระเด็นออกไปคนละทิศละทาง ก่อนที่เขาจะเหวี่ยงเสื้อเธอออกไปอย่างไม่รู้ทิศเช่นกัน
“คุณใหญ่” อีกครั้งที่นลินครางชื่อเขาออกไป แรงอารมณ์ของเขาเหมือนจะฉุดให้เธอไปอยู่ในจุดเดียวกัน
“ฉันชอบที่เห็นเธอใส่บราลูกไม้ แต่ที่ชอบกว่าคือการเห็นว่าเธอไม่ได้ใส่อะไรเลย”