จอมมายาเริงรัก

นักการบัญชีสาวบ้านๆ ที่ทำให้ผู้หญิงทั้งฮาเร็มไร้ที่ยืน

มาร์คัส แลมเบิร์ก หนุ่มลูกครึ่งไทยอเมริกันวัยสามสิบเอ็ดปี ลูกชายของ ‘อัลเลน แลมเบิร์ก’ เจ้าของกาสิโนที่มีสาขาไปทั่วโลก เพราะกลัวว่าลูกชายจะไม่ยอมสืบทอดธุรกิจกาสิโน จึงเลี้ยงดูมาร์คัสโดยสร้างฮาเร็มที่มีดารา นางแบบนับสิบชีวิตให้ลูกชาย และให้ในทุกสิ่งที่มาร์คัสต้องการ จนเขากลายเป็นผู้ชายที่ใครๆ ก็อิจฉา

มาหยา ยศวิจิตร นักบัญชีสาวทั้งเฉยและเฉิ่ม ภายใต้แว่นกรอบหนาและแฟชั่นมนุษย์ป้าทำให้รักษาพรหมจรรย์มาได้กว่ายี่สิบสี่ปี แต่แล้วเธอก็ต้องเสียให้กับมาร์คัสในวันพบหน้ากันครั้งแรก

มาหยาฝ่าการ์ดนับสิบชีวิตเพื่อลอบเข้าหามาร์คัสในห้องพักส่วนตัวเพื่อพาไปพบกับใครคนหนึ่ง แต่มาร์คัสคิดว่ามาหยามาขายพรหมจรรย์ ซึ่งมาหยาก็ยินดีแลกพรหมจรรย์กับสิ่งที่ต้องการ แต่หลังการร่วมรักกัน มาหยาปาเช็คคืนใส่หน้าด้วยความโมโหที่ถูกบิดพลิ้ว เพราะสิ่งที่เธอต้องการเป็นของแลกเปลี่ยนไม่ใช่เงิน ก่อนไปเธอประกาศว่าจะกลับมาพาเขาไปพบกับใครคนหนึ่งให้ได้

มาร์คัสให้คนไปสืบว่ามาหยาเป็นใคร จนได้รู้ว่ามาหยาใช้นามสกุล ยศวิจิตร ที่เป็นนามสกุลเก่าของแม่ และเดาว่าคนที่มาหยาต้องการให้ไปพบก็คือ มินตรา ยศวิจิตร แม่แท้ๆ ที่ทิ้งเขาไปเพื่อแต่งงานใหม่กับพ่อหม้ายลูกติด และมาหยาก็น่าจะเป็นลูกสาวของคนคนนั้น


บางช่วงบางตอน

หญิงสาวยกแขนขึ้นปิดเนินอกอวบอิ่มให้พ้นจากสายตาของหนุ่มลูกครึ่งที่กำลังมองด้วยแววตาหื่นกระหาย พลางก้าวถอยหลังหนีร่างกำยำที่ค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้ ไหล่เล็กๆ สั่นระริกเพราะความกลัวที่พรหมจรรย์กำลังจะถูกรุกล้ำ

เธอยอมรับว่ากลัว แต่เพราะความรู้สึกเมื่อตอนที่ถูกปลายนิ้วกดเข้าไปในเนินสาวยังพลุ่งพล่านอยู่ในอก ซึ่งมันวาบหวิวจนทำให้สติกับความต้องการตีกันยุ่งเหยิง

ร่างเปลือยเปล่าแสนเย้ายวนสะดุ้งจนเนินอกสั่นไหวเมื่อแผ่นหลังสัมผัสกับผนังกระจก หญิงสาวชำเลืองมองก็เห็นว่าสิ่งที่กั้นไม่ให้หล่นจากชั้นสามสิบห้ามีเพียงกระจกใสหนาไม่ถึงหนึ่งเซนติเมตร ความกลัวผลักร่างเล็กๆ ให้กระโดดเข้าไปหาเจ้าของแผ่นอกกำยำแล้วกอดเอาไว้อย่างลืมตัว

“สนใจเงินของฉันแล้วล่ะสิ” มาร์คัสโอบไว้ด้วยแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม พลางถามด้วยเสียงเซ็กซี่

มาหยาพยายามสะกดความเขินอาย ถ้าหากไม่สามารถปกป้องพรหมจรรย์เอาไว้ได้จริงๆ ละก็ อย่างน้อยก็ควรให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการ แต่สิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่เช็คและจำนวนเงินที่เขายื่นข้อเสนอให้

“ถ้าฉันจะขอเปลี่ยนจากเงินเป็นอย่างอื่นล่ะ จะได้ไหม”

มาร์คัสเลิกคิ้วขึ้นสูง “อะไรที่มันจะมีค่ามากไปกว่าเงิน”

มาหยาออกแรงดิ้นเพื่อให้พ้นจากอ้อมกอด เมื่อเป็นอิสระก็จ้องหน้าด้วยดวงตากลมโต “ฉันอยากให้คุณไปพบใครคนหนึ่ง” แขนเรียวสวยทิ้งลงแนบลำตัว อวดเนินอกและเนินสาวแสนสะอาดสะอ้านหวังใช้เพิ่มแรงจูงใจ

มาร์คัสมองร่างเย้ายวนตรงหน้า กลิ่นหอมจากสาวแรกรุ่นทำให้หูอื้อและสมองมึนงงจนได้ยินไม่ชัดว่าเธอยื่นข้อเสนออะไรมา แต่ไม่ว่าอะไรก็ตาม “ได้สิ” สิ้นเสียงทุ้มต่ำริมฝีปากเย้ายวนก็ถูกดึงเข้ามาบดจูบอย่างเร่าร้อน