ของหวาน...ของหัวใจ

เสียงของธิปกทำเอาพนักงานทุกคนที่กำลังจัดสถานที่อยู่กระเจิดกระเจิง หลายคนใช้ซอกตึก ซอกต้นไม้บังตัวเอง มีเพียงกวีณาที่ยืนงง

“วางเก้าอี้ลงเดี๋ยวนี้เลยสโนว์”

“แต่ว่า...”

“ผมบอกให้วาง...”ธิปกเบาเสียงลงแต่ใบหน้าเคร่งเครียดนักกว่าเดิม

“มันไม่หนักสักนิด”กวีณาเอ่ยเสียงอ่อยๆ วางเก้าอี้พลาสติกลงกับพื้น

“ใครใช้ให้สโนว์จัดสถานที่”ชายหนุ่มกวาดตามองไปทั่วบริเวณ ประทับหน้า ชื่อ ตำแหน่ง “พนักงาน”ที่สายตามองเห็น

“ไม่มีใครใช้สโนว์ค่ะ คุณปก”กวีณาใช้เสียงระดับเดียวกันกับชายหนุ่ม ก่อนจะกลับมาใช้น้ำเสียงระดับเดิม
“คุณปกค่ะ ไม่ทำแบบนี้นะคะ”ไม่ใช่แค่พูด หญิงสาวยังจับมือชายหนุ่มไว้แน่น “สโนว์อาสาช่วยทุกคนเองค่ะ ไม่หนักหนาสาหัสอะไรเลย”