มหาสมุทรเคียงจันทร์

"ฉันขอร้องได้มั้ย เวลาอยู่ต่อหน้าคุณผู้หญิงและคุณท่าน เราสองคนอย่ามีเรื่องกับได้มั้ย" ดวงตาเรียวจ้องมองท่าทางของมหาสมุทร ใบหน้าหล่อคมยกยิ้มมุมปาก
"ถ้าฉันทำ นายมีอะไรมาแลกเปลี่ยน" คำพูดของมหาสมุทรทำผมขมวดคิ้วเรียวเข้าหากัน
"นายต้องการอะไร" ผมเอ่ยถามถึงสิ่งที่มหาสารคามต้องการ ก่อนจะได้รับรอยยิ้มร้ายจากเด็กตรงหน้า

ขาแกร่งหมุนตัวเดินไปที่ลิ้นชักข้างหัวเตียง หยิบอะไรบางอย่างออกมา พลันหันมามองผมแล้วเดินเข้ามาใกล้
"ถ้านายยอมกินสิ่งนี้ ฉันจะยอมทำตามที่นายบอก" ผมมองถุงซิปล็อคสีดำใบเล็กในมือหนา แล้วเงยหน้ามองใบหน้าหล่อคม
"มันคืออะไร"
"ไม่ต้องอยากรู้หรอกว่ามันคืออะไร ตอบมาว่าyesหรือno" ผมมองถุงในมือมหาสมุทรสักพัก พลันใบหน้าทุกข์ใจของคุณผู้หญิงก็ปรากฏขึ้น ผมจึงตัดสินใจรับถุงซิปล็อคในมือหนามา แล้วเทเอาของที่อยู่ข้างในออกมา มันคือขนมแบบเม็ดสีส้มสดรูปเสน่ห์จันทน์
"ตัดสินใจดีๆ" ผมเงยหน้ามองมหาสมุทร แล้วก้มหน้ามองของในมือ ก่อนจะตบมันเข้าปาก

หลังจากที่ผมกลืนมันลงไปแล้ว รอยยิ้มร้ายก็ปรากฏเต็มใบหน้าหล่อคม มหาสมุทรเดินเข้ามาใกล้ ก้มใบหน้ามาชิดใบหู
"สิ่งที่นายกินเข้าไป...มันคือเอ็กซ์ตาซี หรือ ยาอี เป็นยาเสพติดชนิดหนึ่ง มีฤทธิ์กระตุ้นประสาท และ...จะมีอาการหลอนประสาท" ผมเบิกตากว้างเมื่อได้ยินสิ่งที่มหาสมุทรกระซิบข้างหู
"หึ ไม่ต้องห่วง มันจะทำให้นายมีความสุข"