ก่อนจันทร์จะลับฟ้าปรารถนาเพียงได้รัก

บานประตูเปิดออกพร้อมกับร่างของอสูรรัตติกาลก็ปรากฏตรงหน้า เขาเดินเข้ามาใกล้ ร่างสูงใหญ่สวมกางเกงผ้าแพรสีดำที่ผูกปมตรงกลางกับเสื้อไร้กระดุมสีเดียวกัน เปิดเปลือยแผงอกแกร่งต่อหน้าหญิงสาว

‘คืนนี้เขาจะชำระแค้นเธอ ให้สาสมกับเธอทำกับเขาเมื่อสองร้อยกว่าปีก่อน’

“ก่อนจันทร์จะลับฟ้าในราตรีนี้ เจ้าจะได้ลิ้มลองรสสวาท ที่จะสะท้านสะเทือนไปถึงจิตวิญญาณของเจ้า”

ลมหายใจของพราวดาราสะดุดลง เมื่อมือเย็นชืดของจอมแวมไพร์หนุ่มวางทาบลงลำคอของเธอ นิ้วเรียวของเขาไล้วนอยู่บนจุดชีพจรที่กำลังเต้นตุ้บๆเพียงเบาๆ แต่ทว่ากลับเขย่าความรู้สึกของเธออย่างมากมาย

‘แต่เธอจำได้ เขาบอกว่าเขาจะไม่มีวันมอบหัวใจให้กับเธอ เขาไม่มีวันรักเธอ เธอจะได้รับเพียงบทลงโทษของเขาเท่านั้น เขาเกลียดเธอ!’

หญิงสาวเผลอไผลจ้องตาเขานิ่งนานราวต้องมนต์สะกด พอรู้สึกตัวอีกที เขาก็กระชากเธอเข้าสู่อ้อมแขนแกร่งแล้ว อ้อมแขนที่ชวนให้เธอรู้สึกหวามไหวและหวาดหวั่นในคราวเดียวกัน