พันแสงของหัวใจ

รักที่มีเหตุให้จำต้องพัดพรากจากกันไปกว่าเจ็ดปี

เธอ...ไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าจะได้มีโอกาสได้กลับมาพบกันอีกครั้ง

เขา...ที่มีแต่ความไม่เข้าใจและเจ็บปวดจากความรักในครั้งนั้น

++++++++++++++++++++++++++++++++++

“เหมือนคุณใช้เวลาตลอดเจ็ดปีสร้างไร่นี้ให้กลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้งเลยนะ” พันแสงยอมรับว่าทานตะวันทำทุกอย่างได้ดี ดีมากเสียจนเขาเองยังทึ่ง

“คุณทำเพื่ออะไร” น้ำเสียงไม่เข้าใจจากเขาทำให้ทานตะวันต้องกลั้นก้อนสะอื้นที่ขึ้นมาจุกอยู่ที่คอ ทานตะวันมองแผ่นหลังของคนที่เธอคิดถึงทุกลมหายใจเข้าออกอย่างอาวรณ์

รัก...คิดถึง...เสียใจ...รู้สึกผิด ทุกคำเหล่านี้เป็นสิ่งที่ติดอยู่ในใจเธอมาตลอด

“ขอโทษ” ถ้อยคำแผ่วเบาที่ออกไปจากริมฝีปากอิ่มสวยทว่ากลับสั่นสะเทือนใจของคนที่ได้ยินให้สั่นไหวอย่างรุนแรง

“ขอโทษเหรอ” เสียงเข้มร้าวรานลึก

“ถ้าอย่างนั้นคุณบอกได้มั้ยว่าทำแบบนั้นไปได้ยังไง” สายตาคมทอดมองไปไกลสุดลูกหูลูกตา “คุณทำได้ยังไงกัน”

“ฉันขอโทษ” ไม่มีคำใดที่ทานตะวันจะสามารถมาอธิบายให้เขาฟังได้ เธอไม่อยากให้เขาต้องเสียใจไปมากกว่านี้ หล่อนยอมเป็นคนเลวดีกว่าจะต้องเห็นพันแสงเสียใจอีก

“คนใจร้าย คุณน่ะมันใจร้าย” สองมือแกร่งจับบ่าบอบบางไว้แน่น “มองตาผมสิ มองตาผมแล้วบอกว่าคุณไม่ได้ตั้งใจ”

“ฉันขอโทษ” น้ำตาที่คลอหน่อยอยู่หล่นลงมาจากดวงตาคู่สวย มือที่จับบ่าของเธอไว้แน่นคลายออกและตกลงข้างตัวเขาอย่างผิดหวัง

“ผมนี่มันทำตัวน่าสมเพชเหมือนเมื่อก่อนไม่มีผิด คุณว่ามั้ย” พันแสงสูดหายใจเข้าลึก หันหน้าไปทางอื่น

“ความพยายามที่ไร้ค่าของผม มันคงไม่มีความหมายสำหรับคุณเลยสินะ” ชายหนุ่มยิ้มเยาะตัวเอง

มือบอบบางของทานตะวันเอื้อมมือไปหวังจะไปจับบ่าปลอบใจ แต่ก็ได้แต่ชะงักค้างอยู่กลางทาง เธอไม่กล้า...ไม่กล้าอีกแล้ว

“ตอนนั้นพวกเรายังเด็ก” เสียงหวานเจือเศร้าพูดได้แค่นั้นก็พูดไม่ออก

“ผมเข้าใจคุณนะเพิ่งเรียนจบยังไม่มีงานทำ แถมแฟนก็ดันมากลายเป็นคนพิการอีก” พันแสงยิ้มขื่น “คุณจะทิ้งผมไปน่ะมันไม่แปลกหรอก แต่...คุณฆ่าลูกทำไม”

“ฮึก...ฉ..ฉัน...ฉันขอโทษ” เสียงตะกุกตะกักพร้อมเสียงสะอื้นเป็นห้วง ๆ นั้นบีบหัวใจของพันแสงไม่ต่างจากกาลก่อน ทั้งสองตกอยู่ในต่างตกอยู่ในภวังค์นิ่งงันเงียบนาน

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“พันแสงแปลว่าพระอาทิตย์ ถ้าอย่างนั้นทานตะวันดอกนี้ก็คงจะเป็นดอกไม้ที่แหงนมองตามพระอาทิตย์ดวงนี้ตลอดเวลา แม้แสงแดดจะแผดเผาเท่าใดทานตะวันดอกนี้ก็จะอดทนมั่นคงต่อพระอาทิตย์ดวงนี้ไม่เปลี่ยนแปลง” ทานตะวันจ้องไปในดวงตาเป็นประกายเปี่ยมรักของพันแสง

“ตะวันไม่ต้องแหงนมองซันหรอก เพราะซันจะอยู่ข้างๆตะวันเสมอ ซันสัญญา” พันแสงกอดร่างบอบบางของคนรักไว้แนบแน่น “ซันจะปลูกดอกทานตะวันไว้ให้ตะวันดูจนสุดลูกหูลูกตาเลย ตะวันรอดูนะ”

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ไม่มี...ไม่มีพันแสงอีกแล้ว
ไม่มี...ดวงอาทิตย์ของทานตะวันดอกนี้อีกแล้ว