วิวาห์กะเทาะรัก

วันแรกของการเปลี่ยนสถานะจาก ‘โสด’ เป็น ‘สมรส’ ช่างเป็นอะไรที่น่าจดจำ ดูสิ! เจ้าบ่าวยืนกอดอกมองมาตาเขียวเชียว
คนที่พึ่งอาบน้ำเสร็จ ทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงนุ่มอย่างไม่ใคร่จะสนใจนัก พรพระพายหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านข่าวสารบนหน้าฟีดข่าวแอปพลิเคชันเฟซบุ๊กเพื่อฆ่าเวลา
“ใครอนุญาตให้เธอพาสมุนเข้ามาสุมหัวในห้องนอนฉัน” เจ้าของตุ๊กตาเน่าช้อนตาขึ้นมองเล็กน้อย
“อะไร?” เธอไม่เข้าใจว่ารัชชานนท์หมายถึงอะไร
“เก็บพวกตุ๊กตาเน่าๆ ของเธอออกไปเตียงฉัน!” เสียงเข้มสั่งเฉียบขาด
ถ้าเป็นคนอื่นคงร้องไห้หอบตุ๊กตาแสนมุ้งมิ้งวิ่งออกจากห้องหอไปแล้ว
แต่เธอ..
“ไม่! นี่ก็เตียงหนูเหมือนกัน ถ้าไม่พอใจ เชิญไสหัวไปนอนที่อื่น”
อื้อฮือ! คืนแรกของการเข้าหอ ทำไมมันบัดซบอย่างนี้วะ สเปคสาวในฝันของเขาต้องเป็นผู้ใหญ่ นิ่ง เงียบ เฉียบ และเก่ง ไม่ใช่เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม มีสมบัติเป็นตุ๊กตาเน่าที่มองยังไงก็ไม่เห็นถึงความน่ารักของมันสักนิด ทั้งขาดทั้งเก่า แหล่งสะสมเชื้อโรคชัดๆ!
เขาจ้องหน้าเจ้าสาวที่อายุน้อยกว่าเกินหนึ่งรอบ “อย่าท้าทายอำนาจฉัน! ”
ปากอิ่มเบะอย่างไม่เกรงกลัว “อำนาจ อำนาจอะไร? ทำไม.. พี่จะปล้ำหนูเหรอ” ดวงตากลมโตฉายแวววิบวับ แมวยั่วสวาทเข้าประทับร่างเจ้าสาวป้ายแดง “เอาสิคะ หนูชอบ อยากได้อยากโดนอะ” ดวงตาคมแข็งกร้าว เขาจ้องเธอราวกับอยากจะฆ่าให้ตายเสียเดียวนั้น
“ฉันไม่เคยคิดจะเอาเด็กแบบเธอมาทำเมีย จำไว้! ”

** คำเตือน ! พระเอกหื่นมาก **