อำนาจร้ายพ่ายรัก

"เหม่ยหลิน!"
"ท่านเฉินฟู่"
เหม่ยหลินหันไปมองตามเสียงที่เรียกขาน เฉินฟู่จึงได้เห็นสายตาแสนเศร้าของนาง
"เจ้ามีเรื่องไม่สบายใจอีกแล้วใช่หรือไม่?"
"ฮ่องเต้ชุนฟงเสด็จมาหาข้าถึงพระตำหนักของฮองเฮา เพื่อบอกข้า ว่าข้าต้องเป็นสนมของพระองค์พระองค์ทรงพิโรธมากจนข้ากลัวไปหมด ข้าจะทำอย่างไรไม่มีผู้ใดขัดคำสั่งของพระองค์ได้ ท่านก็รู้..."
เหม่ยหลินพูดทั้งน้ำตาที่อาบรดใบหน้า ความทุกข์และกังวลกัดกินหัวใจจนมืดแปดด้าน เฉินฟู่ก็ใจไม่สู้ดี เขาก็ทุกข์ใจไม่แพ้กัน มือหนายื่นไปเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของนางด้วยความละมุนดึงร่างบางเข้ามากอดไว้แน่น
"ข้าจะช่วยเจ้าได้อย่างงไร?"
เฉินฟู่รำพึงออกมาเบาๆด้วยความเป็นห่วง
ฮ่องเต้ชุนฟงที่เสด็จออกมาชมนกชมไม้อยู่ก่อนหน้านั้นเพื่อหวังว่าให้พระทัยเย็นขึ้น บังเอิญทรงทอดพระเนตรไปเห็นทั้งคู่ยืนกอดกัน จากพระทัยจะเย็นลงก็กลับร้อนรุ่มดั่งไฟอีกครั้ง และไม่รอช้า พระองค์รีบเสด็จเข้าไปหาทั้งคู่ในทันที
"นี่มันคงเป็นคำตอบในคำถามของข้าสินะ!"
พระสุรเสียงที่พิโรธตะคอกลั่น ทำให้ทั้งสองสะดุ้งปล่อยมือออกจากกันอย่างรวดเร็ว
"ฝ่าบาท!!"
"ใช่!!!ข้าเอง ตกใจงั้นรึ?"
สายพระเนตรมองไปยังทั้งคู่สลับกันไปมา โดยเฉพาะเฉินฟู่ที่ทรงผิดหวังจนสองพระหัตถ์กำแน่น
"เจ้าทั้งสองหยามเกียรติข้า ทหาร!!!."
เมื่อสิ้นเสียงรับสั่ง ทหารจำนวนหนึ่งก็กรู่เข้ามาเตรียมรับบัญชา
"ขอรับฝ่าบาท"
"จับตัวทั้งคู่ไว้เดี๋ยวนี้!!"
ทหารก็เข้าจับตัวของทั้งคู่ สองแขนของเฉินฟู่และเหม่ยหลินโดนจับไว้อย่างแน่นหนา ฮ่องเต้ชุนฟงทรงหันไปยังนางผู้หมายพระทัยด้วยความเลือดเย็น
"นำตัวนางไปขังไว้ในตำหนักของข้า!"
เหม่ยหลินได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจและร้องไห้ออกมา เฉินฟู่หันมามองนางด้วยความตกใจ
"ไม่นะเจ้าคะ ฮือๆๆ ฝ่าบาท....!"