กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ (ตอนพิเศษ)

“กอดหน่อย สามีกอดข้า...” นางว่าพลางสอดมือนุ่มนิ่มทั้งสองเข้าหาข้อมือแข็งแกร่งของสามีแล้วแนบหน้ากอดแน่นราวกับเป็นหมอนหนุนชั้นดี
อ๋องพยัคฆ์อ่อนใจอีกตามเคย ไม่เพียงเหน็บชาที่กำลังเกิดบนขาของตนยังขยับเขยื้อนลำบากแล้ว แขนข้างหนึ่งก็ยังถูกเอาไปครอบครองอีก
“ซิงซิน...”
“หืม...”
“ข้าเมื่อยแล้ว....” เขาเอ่ยเสียงอ่อนโยน “จะดีกว่าหากว่าเจ้าจะหนุนหมอนแทน ดีหรือไม่”
จินซิงซินขยับตัวเล็กน้อยแต่ไม่วายดึงข้อมือเขาไว้แล้วจูบเบาๆ ที่ฝ่ามือเอาใจ “ไม่ดีหรอก ซิงซินชอบหนุนตักสามีมากกว่า”
หลี่หลานหมิงฟังแล้วใจพองกระซิบย้ำ “เจ้าชอบตักข้ามากว่าหรือ”
“อือ...”
“แค่อือหรือ”
“อือ... ซิงซินชอบมาก ตักสามีอุ่นกว่าหมอนมากนัก”
หลี่หลานหมิงถึงกับหัวเราะออก แทนที่จะแค่อยากกระซิบถามก็เริ่มทนวาจาน่ารักไม่ไหวจึงแนบริมฝีปากลงบนกลีบปากนวลนุ่มชองชายากระต่ายน้อยอย่างย่ามใจ
“นี่แน่ะ ข้าต้องทำโทษเจ้าแล้วที่ช่างเจรจาให้ข้าหลงหัวปักหัวปำเหลือเกิน”