คู่ชะตา วาสนารัก

โจวเหิงเข้าไปกอดภรรยาจากด้านหลังด้วยความคิดถึงอย่างสุดหัวใจ พลางมองหน้าบุตรสาวที่ยังยับย่น ครุ่นคิดว่าจะตั้งชื่อนางว่าอะไรถึงจะดีและมีความหมายลึกซึ้ง
“นักโทษมากเลยหรือ ท่านเหนื่อยมากเลยกระมัง ท่านได้กินข้าวตรงเวลา... อื้อ!”
โจวเหิงจับหน้าของภรรยาให้หันมาด้านข้างแล้วจุมพิตนางอย่างไม่ปรานี
มืออีกข้างก็เลื่อนไปรองตัวบุตรสาวที่กำลังดื่มนมจากอกนั้น เมื่อรู้สึกว่าภรรยาเริ่มไม่ไหวแล้วเขาจึงแทะเล็มไปด้านหลังหูแล้วไล้เลียไต่ลงไปด้านล่าง
“อย่า! ข้าไม่ได้อาบน้ำมาห้าวันแล้ว ตัวเหม็นจะแย่”
อันผิงดันตัวสามีออกจากซอกคอของนาง พลันรู้สึกได้ว่าตอนนี้สิ่งเร้นลับของเขาทิ่มแทงสะโพกนางเสียแล้ว
“อาเหิง… ข้าไม่พร้อม”
“เด็กโง่! ข้าย่อมรู้ว่าเจ้าไม่พร้อม หากเจ้าพร้อมพวกเราคงไม่เสียเวลาพูดคุยกันแล้ว หึ ๆ แค่ขอชื่นใจเล็กน้อยมิได้หรือ ไม่ได้กินก็ขอดมให้หายอยากเสียหน่อยเถอะ”
พูดจบก็ฉวยหอมแก้มนวลนั้นฟอดใหญ่ จนมารดาลูกหนึ่งเขินอายจนตัวม้วนไปหมด
แม้ว่าสภาพจะยังครึ่งผีครึ่งคน แต่มีใครบ้างที่จะไม่ชอบให้สามีแสดงอาการหลงใหลในตนเอง
“ข้าตัวเหม็น ผมก็เหม็น”
ไม่ได้อาบน้ำสระผมถึงห้าวันจะหอมได้อย่างไร
“เหม็นข้าก็รัก หอมข้าก็ชอบ เจ้าจะเป็นอย่างไรข้าก็ต้องการเจ้าทั้งนั้น ไม่เชื่อเจ้าลองจับดูสิ”
ไม่ใช่เพียงแค่พูดเท่านั้น โจวเหิงยังขยับตัวแล้วเน้นขาที่สามของตนไปที่สะโพกของภรรยาอย่างยั่วเย้า หมายใจจะแกล้งให้นางเขินอาย
“คนบ้า!! หลีกไป ลูกหลับแล้ว” อันผิงวางลูกไว้บนที่นอนแล้วก็หันไปจัดการพ่อของลูกต่อ
แม้ช่วงล่างจะยังไม่พร้อมให้ความสุขกับเขาได้ แต่นางก็ยังมีมือ มีหน้าอกที่อวบใหญ่ และมีปาก…
ภรรยาที่ดี... ต้องป้อนสามีให้อิ่ม!
เขาจะได้ทั้งรักทั้งหลงแค่นางแต่เพียงผู้เดียว…
หลังจากที่ถูกภรรยารีดพิษด้วยปากและจัดการป้อนนมในขั้นตอนสุดท้าย โจวเหิงก็ดึงตัวนางมานอนแนบอกของเขา แล้วใช้นิ้วโป้งเกลี่ยเช็ดริมฝีปากที่มีเมือกใสติดอยู่
เขาอยากจะต่ออีกรอบแต่ก็สงสารภรรยาที่เหนื่อยล้าเหลือเกิน ในหัวพยายามคิดถึงแต่เรื่องชื่อลูก แต่ในใจก็อยากกระแทกที่ร่องอกนางอีกครั้ง อยากให้นางใช้ปาก… ฮึ่ม!
แค่คิดก็มีอารมณ์พุ่งขึ้นมาเสียแล้ว
เจ้าลูกเต่าสารเลว!
“สามรอบแล้วยังไม่อิ่มอีกหรือ”