เมีย (ไม่) ตั้งใจ

“เธอเป็นเลขาฉันมากี่ปีแล้ว”

“สะ...จะสองปีแล้วค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นเธอก็รู้สิว่าฉันไม่เคยง้อผู้หญิงที่ไหน” หญิงสาวพยักหน้ารู้ดีเลยทีเดียว

“ฉันให้สิทธิ์เธอตัดสินใจแล้วนะแต่ในเมื่อเธอไม่รับข้อเสนอของฉัน เธอรู้ใช่ไหมว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สองสำหรับโอกาสดีๆ” เขาเรียกสถานะเมียเก็บที่หยิบยื่นให้เป็นโอกาสดีๆ อย่างนั้นเหรอ พชิราจ้องตาคู่ดุนั่นตอบ

“พิ้งค์ไม่รับค่ะ” เขาค่อยๆ ปล่อยมือลงแต่สายตายังคงจับจ้องที่ใบหน้าหวาน

“สองครั้งที่ผ่านมาเธอคิดยังไง”

“คุณเก้า พิ้งค์บอกแล้วไงคะว่าพิ้งค์ไม่ได้ขายตัว” เธอตะคอกใส่หน้าเขาเสียงดังอย่างลืมตัวว่าเขาเป็นเจ้านาย

“ให้ฉันฟรีๆ ว่างั้น” หญิงสาวไม่ตอบเพราะรู้ว่าถ้าเธอพูดเขาคงรู้ว่ากำลังจะร้องไห้เธอไม่อาจควบคุมน้ำเสียงให้เป็นปกติได้

“ก็ดี ขอบใจมาก” เขาปล่อยมือจากไหล่ของหญิงสาว หยิบผ้าเช็ดผมที่พาดไหล่วางไว้บนเตียงให้เธอก่อนจะออกไปจากห้องโดยไม่พูดไม่จา ประตูถูกปิดลงเสียงดังโครมใหญ่ทำเอาร่างบางสะดุ้งและเรียกสติได้ว่าเขาออกไปแล้ว

-------------------------------------------------------------