หวานสิเน่หา

เธอ...หวันยิหวา หญิงสาวที่ไม่มีบ้าน ไม่มีครอบครัว ไม่มีความรัก

เขา...ธราดล ชายผู้เป็นบ้าน เป็นครอบครัว เป็นความรักเดียวที่หวันยิหวามี

เวลาสี่ปีที่อยู่ด้วยกันไม่ใช่ระยะเวลาที่น้อย ๆ แต่เธอก็ไม่สามารถก้าวข้ามผ่านกำแพงแห่งสถานะทางสังคมที่ขวางกั้นอยู่ได้

ดังนั้นเมื่อถึงเวลาเธอจึงต้องจากไป...จากไปพร้อมกับสายใยแห่งรักที่เป็นหลักฐานเพียงอย่างเดียวว่าครั้งหนึ่งหวันยิหวาเคยเป็นผู้หญิงของธราดล

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

เปรี้ยง!

เสียงฟ้าร้องดังสนั่นไปทั่วบริเวณทำเอาหวันยิหวาสะดุ้ง หญิงสาวนั่งอยู่บนพื้นไม้ใช้มือกุมท้องที่ขยายใหญ่ไว้แน่น ใบหน้ารูปไข่ขาวซีดผมยาวสลวยที่ถูกมัดไว้หลวม ๆ ยุ่งเหยิง ข้างกายมีกระเป๋าเดินทางใบย่อมซึ่งภายในถูกอัดแน่นไปด้วยสัมภาระที่เตรียมไว้สำหรับการคลอดวางอยู่

สายฝนยังกระหน่ำลงมากระทบหลังคาสังกะสีที่ปกคลุมบ้านหลังนี้อยู่จนเกิดเสียงดังสนั่น ว่าที่คุณแม่ปวดเกร็งที่ท้องถี่ขึ้นเรื่อย ๆ

เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า ทุกวินาทีเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและทรมานจนเมื่อเธอได้ยินเสียงทุบประตูไม้แบบบานพับดังลั่นจึงรีบกัดฟันลุกไปเปิดประตูด้วยความดีใจ

แต่ทว่าความดีใจก็พลันหายเมื่อหลังประตูนั้นไม่ใช่ลุงกับป้าเจ้าของบ้านเช่าที่เธอเฝ้ารอ แต่กลับเป็นคุณธราดลผู้ชายที่หวันยิหวาต้องการหลีกลี้ไปให้ไกลที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลานี้