เศษเสี้ยวหัวใจ

หญิงสาวใช้เวลาช่วงกลางคืนอ่านหนังสือ หนังสือใหม่ถูกวางไว้มุมห้อง ค่ำคืนนี้วาสิตาเลือกหยิบหนังสือเล่มเก่าที่อยู่กับเธอมาโดยตลอด ขนาดของหนังสือเล่มยาวหยิบจับถนัดมือ กระดาษสีน้ำตาลกรอบเหมือนจะสู้กับกาลเวลาไม่ไหว ประโยคลึกซึ้งกินใจที่เธอใช้แผ่นกระดาษเล็กๆ คั่นเอาไว้ให้เห็นได้ง่ายๆ ถูกอ่านซ้ำอีกครั้ง
ซ้ำเป็นครั้งที่ร้อย
ครั้งที่พัน...
“ฉันไม่รักคุณอีกแล้ว” เธอพูดเป็นเสียงกระซิบ”ฉันไม่รักคุณเลย”
ลำคอของเขาปิด
“ไม่เป็นไรหรอกที่รัก ผมรักคุณพอสำหรับเราทั้งสองอยู่แล้ว...”
วาสิตาแนบหนังสือไว้กับอก จินตนาการล่องลอยเหมือนจะเลยจากตัวอักษรไปอีกไกล
แม้จะไม่อาจเป็นนางฟ้าในหัวใจตามชื่อหนังสือ เพราะรูปโฉมอันอัปลักษณ์
ขอแค่เพียงเป็นปีศาจในหัวใจให้ใครสักคน
ขอแค่เพียงเศษเสี้ยวหัวใจ