จะเกลียดก็จะรัก

“มึงว่าใครปัญญาอ่อน”

“มึงไง กูว่ามึงปัญญาอ่อน ถ้ามึงอยากจะเอาน้ำมนต์พรมห้องเพราะกูเข้าไป หรือพรมศาลานี้เพราะกูมานั่ง ก็อย่าลืมเอาน้ำมนต์กรอกปากตัวเองด้วย

หวังว่ามึงคงไม่ลืมนะว่าปากมึงเคยจูบกับปากกูมาก่อน”

เตชินท์ดิ่งตรงมากระชากคอเสื้อผมจนรั้งไปหมด

“จำไว้ว่ากูไม่ได้จูบ กูแค่ทักทายหมาในปากมึงเท่านั้น”

จ๊วบ!

ผมตาเบิกโพลงเมื่อเตชินท์ฉกริมฝีปากทาบทับลงบนปากของผม



หากในโลกนี้จะมีคนที่ ผม... ‘นายโอบดิน’ เกลียดขี้หน้าจนอยากจะฆ่าทิ้ง

คนคนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก ‘ไอ้เตชินท์’

ลูกชายของว่าที่สามีใหม่แม่ และยังพ่วงตำแหน่งพี่ชายของคนรักเก่าของผม

เพราะเพียงแค่วันแรกที่อยู่ร่วมบ้านกัน

‘มัน’ ก็ตั้งตัวเป็นศัตรูกับผมอย่างออกหน้า เรียกว่าแทบจะต่อยกันตาย

แต่สิ่งที่ทำให้ผู้ชายแท้ๆ อย่างผมเริ่มหวั่นไหว และไม่เข้าใจตัวเอง

ก็คือการที่ ‘ไอ้พี่ชายนอกไส้คนนี้’ กล้าทำตัวเป็นจงอางหวงไข่

เที่ยวป่าวประกาศต่อหน้าใครต่อใคร ว่าเป็น ‘แฟน’ ผม

แถมต่อยตีกันแต่ละครั้ง ก็ต้องหาทางจูบผมเสียให้ได้ทุกทีไป

แล้วจะไม่ให้อดใจกระทืบมันยังไงไหว

โดยเฉพาะหลังจากที่ผมได้รู้ถึงจุดประสงค์ของมัน

ว่าทำไมถึงได้อยากจะยัดเยียดความเป็น ‘ผัว’ ให้กับผมนัก

บอกได้คำเดียวว่า ‘แฟนชั่วๆ อย่างนี้’ ผมไม่ปล่อยให้มันได้นอนตายตาหลับแน่ๆ