Megalodon ฉลามกลายพันธุ์

ณ มหาสมุทรอันกว้างใหญ่และเงียบสงบ ลึกลงไปใต้ท้องมหาสมุทรอันเย็นเฉียบและดำมืด มีสิ่งมีชีวิตนับล้านสปีชีส์ตั้งแต่ขนาดเล็กไปจนถึงขนาดใหญ่ เป็นที่ที่อุดมสมบูรณ์มากที่สุด เพราะในที่แห่งนี้เป็นที่ที่มนุษย์ยังไม่ได้เข้ามาสำรวจ หรือจะเรียกอีกอย่างว่าไม่มีมนุษย์คนใดกล้าที่จะย่างกรายเข้ามาสำรวจที่นี่มากกว่า ด้วยเหตุผลหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็น เรือนักสำรวจลำใดที่แล่นผ่านมหาสมุทรแถบนี้ เรือทุกลำจะจมลงไปอยู่ใต้มหาสมุทรทุกครั้งอย่างไม่ทราบสาเหตุ หรือแม้แต่นักสำรวจบางกลุ่มที่ใช้โดรนสำรวจ เครื่องบินหรือเฮลิคอปเตอร์บินสำรวจเหนือเกาะและมหาสมุทรแถบนี้ ก็จะพบกับพายุขนาดใหญ่โหมกระหน่ำซัดทำลายจนพังทลายจมลงสู่มหาสมุทรในที่สุด เป็นที่กล่าวขานจนเป็นตำนานลึกลับที่น่ากลัว และยังไม่มีใครหาสาเหตุมาอธิบายเรื่องเหล่านี้ได้แม้แต่คนเดียว
"ทำไมมนุษย์เหล่านั้นถึงต้องอยากเข้ามาที่นี่ด้วย" ผู้ชายร่างบางคนหนึ่งเอยถามสิ่งที่คาใจกับคนเป็นพ่อของตนเอง
"มนุษย์มีความโลภ โกรธ และหลง พวกเขาคงคิดว่าที่นี่มันต้องมีอะไรให้พวกเขาได้ค้นพบ และการค้นพบจะทำให้พวกเขามีชื่อเสียงและเงินทอง" คนเป็นพ่อเอ่ยบอกเพื่ออธิบายในสิ่งที่ลูกสงสัย
"แต่ลูกคิดว่าพวกเขามาหาที่ตายกันมากกว่า ทั้งที่รู้ว่ามาแล้วจะต้องตาย พวกเขาก็ยังมา" คนเป็นลูกพูดออกมาให้พ่อได้ฟัง
"แล้วถ้าหากวันหนึ่งมีคนที่ไม่ได้ต้องการจะมาที่นี่ แต่ต้องมาเพียงเพราะโดนบังคับให้มา ลูกคิดว่าถ้าเขาต้องมาตายที่นี่มันคือทางเลือกของเขาหรือเปล่า" คนเป็นพ่อเอ่ยถาม พร้อมมองออกไปที่มหาสมุทรอันกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาอย่างไร้จุดหมาย
"แล้วเหตุใดมนุษย์คนนั้นต้องโดนบังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่อยากทำด้วย" คนเป็นลูกเอ่ยถามอย่างสงสัย
"มนุษย์นั้นมีอะไรที่ซับซ้อนเกินกว่าที่พวกเราจะเข้าใจ แล้วถ้าหากวันนั้นมาถึงพ่ออยากให้ลูกช่วยเขาไว้" คนเป็นพ่อเอ่ยบอกในสิ่งที่อยากให้ลูกได้ทำ
"เหตุใดต้องช่วย เขาเป็นมนุษย์ มนุษย์ไม่ควรมายุ่งกับที่ของเรา" คนเป็นลูกเอ่ยถามอย่างฉุนเฉียว
"ชะตาลิขิตให้เป็นแบบนั้น ลูกไม่มีวันฝืนชะตาได้หรอก" คนเป็นพ่อเอ่ยบอกก่อนเดินกลับเข้าไปในป่าอันรกทึบ
"เหตุใดชะตาถึงลิขิตแบบนั้นกัน" ร่างบางเอ่ยพึมพำกับสายลมที่พัดผ่านมา เพียงลำพัง