ปรารถนาอุบัติรัก

“นอกจากจะเป็นครูแล้ว ยังเป็นนักจิตวิทยาด้วยหรือไง เกลี้ยกล่อมเก่งจริงๆ”
ยอดรักเหลือบตามองเขาแวบหนึ่ง แล้วไหวไหล่
“ก็แค่พูดตามเนื้อผ้า ที่สำคัญฉันสงสารคุณป้องมากที่สุด”
“งั้นคุณก็มาเป็นแม่ให้ปกป้องสิ ผมว่าแกน่าจะมีความสุข เห็นอยู่กับคุณทีไรหัวเราะเสียงใสตลอด”
“เรื่องอะไรฉันต้องทำแบบนั้นด้วย”
“คุณทำได้ ถ้าผมต้องการ” เขาหันมามองหล่อน ดวงตาคู่คมวาววามจนคนถูกมองรู้สึกใจสั่น ขณะเดียวกันมือเรียวยาวของเขาก็ละจากพวงมาลัยแล้ววางลงบนต้นขานุ่มตึงไล้เบาๆ ราวจะปลุกเร้าสัญชาตญาณร้อนๆ ให้ตื่นขึ้นกลางสี่แยกไฟแดง
“คุณเองก็รู้ ว่าเราเข้ากันได้ดีแค่ไหน” เขายักคิ้วหลิ่วตาให้สองครั้ง ก่อนจะถูกปัดมือออกโดยหญิงสาว เป็นเวลาเดียวกับที่สัญญาไฟเขียวเด้งขึ้นมา
“ฉันไม่คิดจะเป็นแม่ของใครทั้งนั้น โดยเฉพาะคุณปกป้อง เขามีคุณแม่ของเขาอยู่แล้วทั้งคน คงไม่จำเป็นต้องหาใหม่ให้หรอกนะคะ”
คำตอบของหญิงสาวทำให้คนฟังกระตุกยิ้ม
“แม่ไม่จำเป็นต้องหาใหม่ก็จริง แต่เมียน่ะ ผมจำเป็นต้องมี หรือคุณจะเถียง แล้วปล่อยให้ผมแห้งเหี่ยว”
หญิงสาวตวัดสายตามองไปยังคนน่าหมั่นไส้ข้างๆ
“อย่างคุณน่ะ ไม่เหี่ยวแห้งง่ายๆ หรอกค่ะ”
ปัถย์ถึงกับอารมณ์ดีที่ได้ยินคำนั้นจากปากของหล่อน
“นั่นสินะ ลืมไปได้ยังไง ผมมีคุณอยู่แล้วทั้งคนนี่หน่า”
ยอดรักแก้มร้อนวูบ รีบเมินหน้าหนีสายตาโลมเลียที่มองมา บอกตนเองว่าไม่น่าพูดแบบนั้นออกไปเลยให้ตายเถอะ อยู่ใกล้เขาทีไร เปลืองตัวเปลืองใจทุกที!