สัญญาแห่งดวงใจ

*** เรื่องสั้นโปรเจคพิเศษ ***
โรมานซ์18+ผสมแฟนตาซี เป็นงานอ่านง่ายๆ สบายๆ
ยังคงความหื่นแซบของพระเอกตามสไตล์แนวโรมานซ์ไว้อยู่ค่ะ
เตศวร ชายผู้เร่าร้อน รักเมีย แต่โหดกับศัตรู


“อื้ม!!!” เสียงทุ้มต่ำคล้ายเสียงมนุษย์ผู้ชาย เหมือนกำลังขับไล่ความเมื่อยขบออกจากร่างกาย ภายในถ้ำลึกเข้าไปมีร่างสูงใหญ่กำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ ศีรษะปกคลุมไปด้วยเส้นผมยาวสีดำสนิท อีกทั้งใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเครายาวครึ้มคล้ายคนไม่เคยเจอเครื่องตัดผมมาเป็นเวลาเกือบแรมปี
ภายใต้ความรกของใบหน้าแลเห็นนัยน์ตาฟ้าสีคราม ลุกขึ้นนั่งจากท่าเอนกายบนแท่นหินขนาดใหญ่ ข้างกายมีสิ่งมีชีวิตเคลื่อนไหวอยู่ใต้แท่นหินใหญ่เป็นสัตว์สี่ขาสีเทาเข้มขนปุยนอนพังพาบอารักขาอยู่หน้าแท่น มันเหยียดขาออกตามเจ้านาย แยกเขี้ยวยาวแหลมเป็นเงาวับอย่างน่ากลัว
“อ๊า! ...กลิ่นมนุษย์ผู้หญิง”
เสียงพึมพำออกจากปากหนาได้รูป ร่างสูงใหญ่กำยำของชายหนุ่มหันไปตามทิศที่กลิ่นหอมประหลาดนั่นลอยมาปะทะจมูก กายแกร่งเปลือยด้านบนแต่ประดับด้วยสายอัญมณีสีเขียวอย่างสวยงาม
ช่วงล่างของร่างกายปกปิดด้วยกางเกงขายาวสีดำที่แนบมัดกล้ามเนื้อขาแข็งแรง ผมยาวสีดำปลิวไสวแรงตามลม สิ่งที่โดดเด่นที่สามารถมองเห็นได้คือแววตาสีฟ้าครามที่ไหวละลอกคล้ายคลื่นลม มือหยาบกร้านยื่นออกไปด้านหน้าสัมผัสกับสายลมอย่างแผ่วเบา
“กลิ่นหอมหวาน คงเป็นสาวพรหมจรรย์สินะ หึ หึ”
เสียงหัวเราะแผ่วเบาผ่านลำคอหนา แววตาเจิดจ้าทอประกายแสงเรืองรอง

*****************************
คนที่ถูกจ้องมองยืนหนาวสั่นขึ้นอีก เมื่อได้กลิ่นกายที่หอมประหลาดคล้ายดอกพุดจากผู้ชายตรงหน้า มนุษย์ที่ไหนมีกลิ่นกายเช่นนี้ ขาเล็กเริ่มสั่นแต่คงฝืนต่อปากต่อคำ
“ผีหรือคน!?” น้ำเสียงตื่นตระหนก เธออยากเป็นลมถ้าคิดว่าเขาเป็นผี
“คิดว่ายังไงล่ะ” เขาถามเชิงหยอกเย้า แต่ภาสิกาไม่ชอบน้ำเสียงของเขาเลยสักนิด ความรู้สึกเหมือนเขาเล่นกับเหยื่อชิ้นโปรด เมื่อยังรู้สึกว่าอิ่มอยู่แต่ยังอยากเล่นต่อ
“คุณพูดได้” ปากเธอสั่นนิดๆ ขณะเอ่ยถาม
“ผีก็พูดได้”
“คะ...คุณเป็นผี!” ปากจิ้มลิ้มกำลังจะอ้าปากตะโกนขอความช่วยเหลือจากเพื่อนแต่กลับไร้เสียง สองขาที่คิดว่ากำลังก้าวออกวิ่งกลับย่ำอยู่กับที่ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอนะ! ร่างบางสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวจับจิต ด้วยไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรกันแน่
“ยะ...อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ขอร้องล่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้เขาแล้วเริ่มอ้อนวอนเมื่อคิดว่าเหตุการณ์ที่เกิดกับตน ต้องเกิดจากผู้ชายตรงหน้านี้เป็นคนทำ
“อย่ากลัว ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก” เขาบอกพลางยื่นมือมาสัมผัสใบหน้าเล็ก มือหยาบกร้านลูบไล้ทั่วดวงหน้าหวาน กวาดสายตาคมดุพิจารณาทั่ววงหน้าอย่างถูกใจ
“อย่า! ได้โปรด ...” หญิงสาวพูดเสียงเบาหวิว แววตาร้องขอเว้าวอน แต่มือใหญ่ที่ลูบไล้กลับไม่นำพาต่อเสียงนั้น ดวงตาสีเข้มก้มประชิดสบนัยน์ตาดำขลับที่เบิกโตอย่างตกใจปนหวาดหวั่น เขายิ้มให้นิดๆ แล้วปล่อยมือออกจากใบหน้าอย่างอ้อยอิ่ง
“เธอสวยงามมากสาวน้อย กลิ่นกายช่างถูกใจฉันเสียเหลือเกิน จนอดใจไม่ไหวอยู่แล้ว” คนพูดก้าวเดินวนรอบร่างเล็กที่เอามือกอดอกขาสั่นพับๆ ด้วยความกลัว แม้ร่างจะขยับไม่ได้แต่ดวงตากลมโตยังกรอกมองตาม ยามเมื่อเขาเคลื่อนไหวเดินรอบตัวอย่างระแวดระวัง

*** สงครามลูกครึ่งเทพกับอสูรกำลังจะเกิดขึ้น ผู้แข็งแกร่งคือผู้รอดในสงคราม...!!!