หนี

จตุชาติสุคนธา กฤษณากลิ่นกำจาย
เข้าแก่นพร้อมชีพวาย กระหายเกลื่อนเข้าเถื่อนถิ่น
กะลำพักพักทอดต้น ณ แห่งหนดงเดือนดิน
ต้นร้ายจักยลยิน พิษอาจิณในบัดดล
กลิ่นจันทร์เจ้าจักหอม เหล่าภุมมรเข้าพักต้น
เล่ห์ร้ายจะหมายจน กว่าชีพปลิดในดิบแดน
พฤกษาเจ้าว่าหอม ขจายห่อนสิทั้งถิ่น
เสพรสเป็นอาจิณ เจ้าจักสิ้นทั้งวิญญาณ