มาเฟียพ่ายรัก

ทุกคนรู้ว่ายาหยีเป็นจิ้งจอกจอมเสแสร้ง
หากแต่มาเฟียหนุ่มอย่างเกร็น
ก็ตกหลุมพรางรักที่เธอขุดไว้เสียแล้ว

“ฉันทำให้เธอเชื่อในตัวฉันไม่ได้เลยเหรอยาหยี? ฉันบอกว่ามีอะไรให้บอก ฉันช่วยเธอได้ ช่วยเธอได้ทุกอย่าง ขอแค่ซื่อสัตย์กับฉัน แต่มันคงจะยากเกินไปสำหรับเธอ!” เกร็นจับร่างของภรรยาตัวเล็กเข้ามาเขย่า โทสะในกายพุ่งสูงขึ้นเกินกว่าที่เขาจะทนยืนมองอีกฝ่ายด้วยสายตาผิดหวังได้อีกสักนาทีโดยไม่ผลาญทำลายอีกคนตรงหน้าให้แหลกคามือตัวเอง

“ฮึก..” ยาหยีเจ็บตรงที่ถูกจับได้แต่อดทนไม่ส่งเรียกร้องทั้งที่ใบหน้าเหยเก น้ำหนักที่จับลงบนต้นแขนมันแรงจนไหล่แทบหลุด แต่สักพักเหมือนร่างสูงจะรู้ตัว เขาจึงเบาแรงที่จับอีกฝ่ายให้เบาลง

“โกหก หลอกลวง ไร้ความเชื่อใจ มีอะไรที่ฉันเชื่อภรรยาตัวเองได้บ้าง? หึ กี่ครั้งแล้วที่เธอโกหก ต้องให้ฉันแกล้งทำเป็นไม่รู้อีกสักเท่าไหร่หา? แม้แต่คำว่ารักที่เธอพร่ำบอกฉัน ฉันยังไม่รู้เลยว่าจริงหรือหลอก!”

“...” ยาหยีปล่อยให้เกร็นระบายโทสะออกมาทางคำพูดเจ็บแสบที่กัดกินหัวใจเธอไปอย่างช้าๆ ไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้เลย ไม่อยากให้จบแบบนี้เลยจริงๆ แต่พูดไปก็คงกลายเป็นคงหลอกลวงในสายตาเขาไปแล้ว

“บางทีฉันก็สงสัยว่าตัวเองหลงรักผู้หญิงแบบเธอไปได้ยังไง”

ไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว สายตาที่ทอดมองตัวเธอของเกร็นมันบอกว่าเธอทำร้ายความเชื่อใจของเขามากแค่ไหน ตอนนี้ต่อให้พูดอะไรไป ยาหยีก็เป็นแค่คนทรยศเท่านั้น