เพลิงตราบาป

เธอบอบช้ำกับตราบาปที่เขายัดเยียดให้
บาปรักที่ก่อเกิดจากความไม่ยับยั้งชั่งใจของเขา
กลายเป็นเพลิงรักที่เขาเองไม่อาจหนีพ้นหัวใจตัวเองได้


น้ำตาที่ไหลสองแก้มเต็มไปด้วยความเจ็บปวดก่อนจะจิกเล็บลงที่หลังเขารอยแล้วรอยเล่ายามร่างหนาทะยานไปมาจนเขาสมใจทุกอย่างจนเฮือกสุดท้ายของความเจ็บปวด ร่างหนาที่เลื่อนไปมาเริ่มมีเม็ดเหงื่อผุดเต็มใบหน้า ชายหนุ่มมองหน้าเด็กสาวตรงหน้าก่อนจะยิ้มกับบางเรื่อง

“เหมือนไม่เคย เธอไม่เคยใช่ไหม” เขาพูดเบาๆก่อนจะขยับท่อนล่างและเลื่อนตัวไปมาแล้วหยุดนิ่งพร้อมกับก้มจูบหน้าผากงามแต่ก็ต้องร้องด้วยความเจ็บปวด

“โอ๊ย! กัดจมูกฉันทำไมเด็กบ้า!”

“คนเลว ออกไปจากตัวหนู ไอ้คนเลว ฮึก ฮือ ฮือ” ร่างอรชรขดตัวม้วนคู้เข่าอย่างเจ็บปวด

“แกข่มขืนฉัน” กมลเนตรตะโกนใส่หน้าเขาแล้วคว่ำหน้าร้องไห้ไม่ยอมหยุด

“พ่อฉันล่ะข่มขืนเธอหรือเธอยินยอม” เขาถามไปก่อนจะสะดุดกับคำพูดของตัวเอง

‘เธอนอนกับพ่อฉันแล้วนี่ ฉันบ้าไปแล้วฉันทำอะไรลงไปนี่’