พันธนาการรักนางบำเรอ

“ภาพเธอคราง ร้องไห้ อย่างสุขสมจะแพร่ออกไปถ้าไม่มาหาฉันตามที่ต้องการ และจะแพร่ออกไปถ้ารู้ว่าไปหาไอ้นิพล”
“คุณไม่ได้ทำใช่ไหม”
ตติยากรตัวสั่น ไม่คิดว่าเขาจะทำกันขนาดนี้
“ฉันทำ ให้สาสมที่เคยนอกใจคนที่ให้ชีวิตที่ดีกับเธอ ต่อไปนี้มาหาฉันเมื่อเรียกหา ส่วนเงินเราจะไม่พูดถึงมัน”
“ใจร้าย โหดร้ายที่สุด เอาภาพพวกนั้นมานะ ฉันจะเอาไปทำลาย ฮือๆๆๆ”
“ไม่มีทาง ร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดเธอก็ไม่มีทางเปลี่ยนความตั้งใจฉันได้”
“ทำแบบนี้เพื่ออะไร”
กระเป๋าในมือเล็กร่วงหล่น วันนี้เธอมาเจออะไร มันคือฝันร้ายอะไรอีก…
“ปล่อยให้อังมีความสุขกับผัวเขา เธอไม่ต้องไปยุ่ง ส่วนเรื่องของฉันแค่สนุกๆ ดอกเบี้ยนิดหน่อยเรื่องเงินหนึ่งล้านที่เธอเอาไปไง ฉันคิดอยู่หลายเดือน เสียดาย”
“แต่ แต่ฉันไม่…”
“คุณภาสกรคะคุณเพชรเข้ามา”
อินเตอร์คอมมาขัดจังหวะ คนใจร้ายรีบจัดเสื้อให้เข้าที่เข้าทาง ตติยากรตัวสั่น ป้ายเช็ดน้ำตา
“ออกไปทางประตูหลัง ออกไปให้เงียบที่สุด”
มือยาวชี้ ตติยากรก้มเก็บกระเป๋าด้วยมือที่สั่นเทา
“ไปสิ”
หญิงสาวมองกล้องที่ยังวางในห้อง ก่อนจะปิดปากวิ่งทั้งน้ำตาออกไปทางประตูหลังที่เจ้าของห้องชี้…



ฝากนิยายโรมานซ์อีกเรื่องค่ะ
ทรายสีรุ้ง