เพียงใจเจ้าเอย [ชุดเพียงดวงใจ เล่ม ๑]

เมื่อฟ้าหญิงอุษาวดี…ฟ้าหญิงพระองค์เล็กแห่งสิขเรศตั้งหน้าตั้งตาทำหน้าที่แม่สื่อตามที่ได้สัญญาไว้กับ ‘เพื่อน’ ทว่าไปๆมาๆกับทรง ‘หลงรัก’ เพื่อนคนนี้เสียเอง แถมยังต้องอภิเษกกับใครคนนั้นอีก ชีวิตคู่ของพระองค์จะเป็นเช่นไร ในเมื่อคนที่ต้องอภิเษกหาได้มีใจให้พระองค์สักเศษเสี้ยวไม่

-------------------------------------------------------------------------------
“ขี้เมา!”
คนตัวโตไม่สะทกสะท้าน กลับหัวเราะเสียงแผ่ว แถมยังยืนโงนเงนไปมา ชั่วเสี้ยวขณะจิตที่ทำท่าว่าจะล้มคว่ำมาด้านหน้า ความพระทัยดีก็ทำให้พระชายาปราดเข้ามาเอาพระวรกายรองรับไว้ พระเศียรจึงซบลงบนพระอังสาเล็กได้ทันการณ์
คนซบน่ะโชคดีที่ไม่ต้องขายหน้า แถมไม่ต้องเจ็บตัวอีกด้วย แต่คนให้ซบนี่สิ ปั่นป่วนในหัวใจจนวางตัวไม่ถูกเสียแล้ว
“เมาเหล้ายังดีกว่า...เมารัก!”
แต่ถ้อยตรัสของพระสวามีทำให้ความรู้ประหลาดราวกับมีผีเสื้อโบยบินอยู่ตรงพระนาภีหายวับไปกลายเป็นความขบขันไปเสีย
“เมารัก?” ทรงพระสรวลดังก้องอย่างห้ามองค์ไม่อยู่ “ตรัสแบบนี้ก็เป็นหรือเพคะ”
“ทำไม? แปลกนักหรือ?” เมื่ออีกฝ่ายไม่ตรัสตอบจึงทรงเปิดเปลือกพระเนตร ก่อนจะปิดลงไปตามเดิม ตรัสต่อว่า “รู้จักความรักบ้างหรือยัง...อุษาวดี”
เป็นคำถามที่ทำให้ฟ้าหญิงจอมซนนิ่งงันไปนาน...นานจนคนเมาตั้งตัวได้ กลับมายืนตัวตรงตามเดิม
“ความรัก...หม่อมฉันก็พอรู้จักบ้าง แต่...เมารัก เป็นเช่นไร หม่อมฉันยังไม่เคยสัมผัส”