แม่ช้างพาลูกหนี

แม่ช้างและลูกช้างผู้อ่อนแอ “หวังพึ่งพิงอาศัยผู้มีอำนาจบารมี”
“เพื่อปกป้องคุ้มครองตนเองอยู่เสมอ” ไม่ว่าจะไปอยู่อาศัยถิ่นป่าแถบใด
ก็ต้องไปพึ่งพิงหา “ผู้คุ้มครองภัยพาล”ของตนทั้งสองแม่ลูก แม่ช้างและลูกช้าง
ไม่มีจิตใจที่เข้มแข็งมากพอ จะต่อสู้กับภัยร้ายภยัญตรายนานา ในชีวิตได้
ก็เลยจำเป็นต้องเข็ญใจเทียวหนี จากป่านี้ไปอยู่ ณ ป่าโน้น อยู่ทุกวันคืน ก็ฝึกฝน
“วิชาข่มขวัญเพื่อน” ในเวลาออกสังคม