ประตูร้องไห้

ประตูเปิดประตูปิด เมื่อถูกปิดก็ร้องไห้คร่ำครวญว่า ฉันมืดมน
เมื่อถูกเปิดก็จะยิ้มแย้มร่าเริง เพราะฉันจะได้เห็นแสงสว่าง
จากเพื่อนตะวันอันเป็นที่รัก…..ค่ำคืนนี้ เจ้านายฉัน
เขาปิดประตูเข้านอนแต่หัววัน ฉันช่างเหงาใจ ความมืดในห้องช่างแย่เหลือเกิน
“เธอจะโอดครวญบ่นพึมพำอะไรจ๊ะ”น้องประตูร้องไห้ “ฉันเป็นจิ้งจกเปลี่ยนสี
ฉันเฝ้าห้องนี้ มาตลอดนับหลายชั่วอายุคน” ……ประตูก็ถูกเปิดขึ้นยามเช้า
…….ประตูเปิดยิ้มแย้มทักทายพี่ตะวันว่า “ท่านผู้มีแสงฉายผ่องอำไพ
ทำไมท่านไม่อวดแสงท่านในยามค่ำคืนบ้าง” “ไม่ได้หรอกจ่ะ เจ้าประตู
นั้นเป็นกฎธรรมชาติ” “เมื่อยามค่ำคืนฉันต้องผันลำแสง ไปโชยแสง
ให้เป็นเวลากลางวัน ในอีกซีกโลกหนึ่ง”…..ฉันไม่เหงาใจอยู่ในความมืดมน
ฉันได้เพื่อนดีจิ้งจกเปลี่ยนสี ……ในยามประตูเปิด ฉันมีครูดีคือดวงตะวัน
…….ประตูร้องไห้ ต่อสู้ต่อความมืดมนเงียบเหงา จนชนะตัวเอง สามารถเปลี่ยนคน
ให้มีจิตใจเข้มแข็งไปตลอดชีวิต