วิวาห์ของมีสุข

มีสุข เธอฝันอยากใส่ชุดแต่งงานสีขาว แต่เธอกลับไม่รู้จักความรัก ไม่รู้หัวใจตัวเอง รักเก่าก็กลับมา แต่พอรู้ใจตัวเองเท่านั้น เธอรุกไม่ยั้ง

ความรักที่ไม่รู้ตัวของหญิงสาว และรักฝ่ายเดียวของพี่ชาย จะเป็นอย่างไร อีพี่ธีร์ก็ปากจัดเกิน

ว่าไหมคะ?



“ว่าน้องจัง ถ้าไม่มีมี้สักคนพี่ธีร์จะแกล้งใคร”

“แกล้งมี้นั่นแหละ เพราะไม่ว่ายังไงพี่ก็ไม่ยอมเสียมี้ให้ใครหรอก” ธีร์เอ่ยอย่างมั่นใจ

“จีบมี้เถอะถ้าจะพูดขนาดนี้” หญิงสาวร่างเตี้ยเท้าเอวเงยหน้าสบตาเขาอย่างท้าทาย ที่เธอสนิทกับธีร์ก็เพราะว่าหลังจากธีร์เรียนจบชั้นมัธยมปลายก็เข้ามาเรียนในกรุงเทพ ทำให้พวกเธอได้พบเจอกันบ่อยครั้ง กระทั่งเรียนมหาวิทยาลัยมีสุขก็ยังเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันกับเขา จึงยิ่งสนิทกันมากขึ้น

“จีบแล้วจะติดไหม คนเก่ากลับมาแล้วนี่ เป็นไงไอ้ป่องมันว่าไงมั้ง”

“เรียกเขาดี ๆ ได้ไหม ป่องเฉย ๆ ก็ได้”

“นี่เรียกดีที่สุดแล้ว จะให้เพราะขนาดไหนอีก”

“อย่าจิกเรียกเขาว่าไอ้สิ ไม่เพราะเลย”

“ทีไอ้สารพี่ยังเรียกมันว่าไอ้ได้เลย ไม่เห็นมี้จะติดว่าเพราะหรือไม่เพราะเลย”

“แหม...เพื่อนสนิทกับเพื่อนห่าง ๆ มันเอามาเทียบกันไม่ได้ไง”

“สองมาตรฐานชัด ๆ”

“เอ้า นอกเรื่องมานานแล้ว ว่าไง ไอ้คุณป่องมันมาไม้ไหนคราวนี้”

มีสุขถลึงตาใส่ชายหนุ่มก่อนจะยอมเล่าให้ฟังตามจริง “ก็ไม่มีอะไรมาก ทักทายกันปกติ”

“ทักทายกันปกติ แต่ทำไมหน้าบานขนาดนั้น” ชายหนุ่มที่ยังจำสีหน้าของเธอในวันนั้นได้ถามด้วยความหมั่นไส้

“ก็มันเขินนี่นา แค่ได้คุยเพียงนิดก็ชื่นใจ”

“ชื่นใจกับคนอื่นขนาดนั้น ยังอยากให้พี่จีบอีกเหรอ”

“มี้รู้หรอกน่าว่าพี่ธีร์ไม่มีทางจีบมี้ มี้ถึงพูด ถ้าจีบคงแต่งงานกันไปนานแล้ว รู้จักกันตั้งแต่ตัวเท่าเมี่ยง” หญิงสาวเอ่ยติดตลก

“ยังฝันอยากแต่งงานอยู่อีกเหรอ”

“ก็ฝันสิ แต่ไม่มีเจ้าบ่าวมาจีบสักที”

“ไอ้ป่องมันไม่จีบเหรอคราวนี้ ไม่มีใครเอามันแล้วนี่”

“พี่ธีร์ใจร้ายอ่ะ”