เล่ห์ในรอยรัก

“ทำไมแกมองฉันแบบนั้น” กันตาถอยกรูดจนหลังติดกำแพง แววตาตื่นๆจ้องมองเขากลับตาไม่กะพริบ
“กำลังคิดอยู่ว่าจะไล่ต้อนแกยังไงนะ แกถึงจะยอมสารภาพความจริงออกมา”
ชายหนุ่มไม่พูดเปล่า เขาจ้องมองกันตากลับด้วยแววตาที่แฝงความหมายบางอย่าง ยิ่งเห็นเธอหลบหน้าเขาด้วยความประหม่าแบบนี้เขายิ่งชอบใจ ยิ่งเดาทางได้ว่ากันตากำลังเขินเขา อารมณ์โกรธก่อนหน้านี้มันก็เบาบางลงอย่างประหลาด
“ฉันไม่มีความจริงอะไรจะพูดทั้งนั้น” หญิงสาวเบือนหน้าหนี ใบหน้านวลแดงซ่าน ยิ่งเห็นว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ เธอก็ยิ่งเขิน...ไอ้บ้านี่มันจะถอดเสื้อทำไมเล่า!!
“แน่ใจหรอกัน ว่าแกไม่มีอะไรจะพูด” ชายหนุ่มถอดเสื้อจนพ้นตัวแล้วจัดการเหวี่ยงมันทิ้งลงไปบนที่นอนนุ่มจนหญิงสาวสะดุ้งน้อยๆ
“แกถอดเสื้อทำไม ใส่เข้าไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
“ถ้าไม่ใส่แล้วแกจะทำไม?” สองเท้าก้าวเข้าไปหยุดยืนตรงหน้าหญิงสาว พร้อมกับสายตายียวนที่ถูกส่งออกไป