เห็นใจข้าบ้างเทียนมีมี่ เล่ม 2

รักแท้ นางจึงทุ่มเท หากไม่ทุ่มเทก็ไม่ใช่รักแท้....
ชีวิตหนึ่งของนางจึงขอลองรักและจะรักให้สุดๆ แล้วทำไมถึงเป็นเช่นนี้.

ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าใด นางทั้งเจ็บปวดทั้งหิวกระหาย ในที่สุดม้าก็หยุดวิ่ง ร่างบางให้ห่อผ้านวมถูกดึงลงมาโยนลงบนพื้นแบบไม่ทะนุถนอม นางเจ็บจนจุก น้ำตาที่ว่าแห้งแล้วกลับเอ่อคลอขึ้นมาอีก
.....
" องค์ชาย ท่านอย่าโกรธ เรามาพูดกันด้วยเหตุผล ท่านกับข้าไม่ได้มีพันธะ ข้าไม่ได้ขายตัว ท่านไม่ได้ตกแต่งข้าไม่ว่าจะฐานะอะไร ท่านไม่มีสิทธิ์ในตัวข้า"

" เจ้าพูดผิดแล้ว ข้าซื้อเจ้าแล้วจ่ายไปแล้ว และเจ้าก็รับมันไปแล้ว ดังนั้นสัญญาซื้อขายเป็นอันสมบูรณ์ "

" ท่านหมายความว่าอย่างไร ท่านซื้อข้ายามใด" มีมี่ มีสีหน้างงงันไม่เข้าใจ

" ทั้งกระโจมนั้น ข้าวของเครื่องใช้ แกะแพะพวกนั้นทุกอย่างมันมีราคา เจ้ารับไปแล้ว...นั้นคือยอมขาย กระโจมเจ้าก็เข้าอยู่ ข้าวที่เจ้ากิน เครื่องใช้ไม้สอยเจ้าก็ใช้มัน เสื้อผ้าเครื่องประดับเจ้าก็สวมใส่ จะมาบอกว่าข้าไม่ได้จ่าย จะมาล้มเลิกการซื้อขายได้อย่างไร " เสียงนั้นฟังดูเจ้าเล่ห์

" แต่ท่านไม่ได้บอกว่าเป็นการซื้อ ท่านมอบให้มาเอง " นางกล่าวอย่างตกใจ

" เหลวไหล! ไม่มีสิ่งใดในโลกนี้ ที่ได้มาโดยต้องไม่จ่าย "

" ไม่... ทุกสิ่งอย่างที่ท่านกล่าวมา ข้าก็ไม่ได้เอาไป " มีมี่ ส่ายหน้าปฏิเสธ

" นั่นมันเรื่องของเจ้า ทรัพย์ของเจ้า เจ้าไม่เอาไปเอง "

" ข้าไม่ยอมรับ ข้าไม่ได้เสนอขายตัว ... มันไม่ใช่การซื้อขาย ไม่มีหนังสือสัญญา " นางกล่าวค้าน อย่างไรก็ไม่ยอมรับ

"หึ...! ทั้งกินทั้งใช้ของข้าไปแล้ว จะมาบอกว่าไม่ขายจะเอาคืน มีด้วยหรือ! " เสียงเข้มฟังดูเยาะหยัน