เห็นใจข้าบ้าง เทียนมีมี่ เล่ม3

ยามนี้หิวโหยจนหน้ามืดตาลาย บุรุษก็ไม่ต่างจากหมาป่าที่หิวโซ ยามเห็นเหยื่ออยู่ตรงหน้าก็กระโจนเข้าใส่ ฉีกทึ้งกัดกินเหยื่ออย่างหิวโหย....มีหมาป่าตัวใดยามหิวจะมีใจเมตตาฟังเสียงร้องโหยหวนของเหยื่อ มันมีแต่จะกัดกินอย่างมูมมาม....
บวกกับใจที่คั่งแค้น จากการถูกนางทิ้ง จึงกระทำอย่างไร้ความปรานี

ที่ผ่านมาเข้าเอาอกเอาใจนาง ผ่อนปรน บำรุงบำเรอ นำนางไปสู่หนทางสุขสันต์ได้ดีแค่ไหน ทั้งที่เขาไม่จำเป็นต้องทำ นางยังไม่พอใจ คิดหนีไปตอนนี้เขาอยากได้ก็จะเอา หิวก็จะกิน ไม่อ้อนวอนขอ ไม่เล้าโลมหยุดยั้ง ไม่รั้งรอนางอีก

นางจะได้รู้ว่า...
....บุรุษที่เห็นแก่ตัวไม่จำเป็นที่ต้องเอาใจเล้าโลมสตรี ก็สามารถหาความสุขสำราญจากร่างกายนางได้

นางจะรู้...ว่าที่ผ่านมาเขาทำดีกับนางเพียงใดที่รั้งรอนำพานางไปสู่แดนหฤหรรษ์ด้วยกัน

นางเจ็บจนน้ำตาหลั่งไหล ยามนี้นางไร้แรงขัดขืน ร่างกายนางดั่งซากมนุษย์ปล่อยให้เขากระทำย่ำยีสุดแท้แล้วแต่ใจบุรุษ

ความรักข้า ดั่งบุปผาลาก้าน
เคยเบ่งบาน กลับทิ้งก้าน ลาช่อ....

โอ้ รักข้า...ชั่งสั้นจริงหนอ...
ท่านไม่จริงใจ ปล่อยข้าน้ำตาคลอ

จากกัน จากไกลแล้วหนอ...
อย่าได้รอ หยุดใจอาลัยใฝ่หา ...