เห็นใจข้าบ้าง เทียนมีมี่ เล่ม4(จบ)

..นางหลุบตาจ้องมองริมฝีปากกระจับนั้นก่อนตวัดปลายลิ้นลองเลียลิ้มชิมรสชาติมันดูก่อนทีหนึ่ง ก่อนแตะริมฝีปากอ่อนนุ่มของนางประกบลงไป
ออกแรงเบียดบด ดูดดึง นางลองทำมัน พยายามแม้นแต่จะแทรกปลายลิ้นเข้าไป...
...นั้นทำให้เจ้าขอนไม้ผู้แสร้งหลับเปิดปากขึ้นเปิดทางปล่อยให้นางบุกลุกเข้ามา ลวงให้นางรู้สึกถึงความว่างเปล่า ให้นางคิดว่าไร้พิษภัยใด แต่...ยามนางจะถอดถอนลิ้นตัวออก กลับถูกพัวพันดูดดึง ดักกักรั้งไว้...
...จากขอนไม้กลายเป็นนักล่าพันธุ์ดุนางถูกประกบปาก บดเบียดรุกไล่ลึกล้ำ
เป็นความผิดของนางเอง เจ้าหมาป่าที่อดอยากนอนหิวโหยอยู่มันจะหลับได้อย่างไรเพียงแค่หลับตาข่มใจไว้ กลับถูกนางแหย่ให้ตื่น นางกล้าบุกรุกเข้ารังอสรพิษ แหย่ให้มันตื่น ไม่แปลกหากมันจะไล่ฉกไล่กัดนางอย่างเกรี้ยวกราด