ก่อนวันโกหก

เราต่างติดอยู่ในช่วงเวลาแห่งโลกระบาด การดำรงอยู่อย่างปกติ สำคัญเท่ากับการพยายามผ่าข้ามไป ของเหล่าผู้ยังผจญโลก ขณะความบิดเบี้ยว ถั่งโถม บางรอยยิ้มหล่นหายไป ยังหาทางย้อนกลับมา ราวกับ ยังยืนอยู่ระหว่างค่ำคืนยาวนาน กี่ครั้งที่ความบิดเบี้ยวเอ่ยคำมดเท็จ แต่ ยังมี ขวนรถไปยามเช้าเสมอ