วุ่นรักอยากจะเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน

ฉัน.."แดง" สาวนาเกลือ..นางพญามัธยมปลายเรียนดีกิจกรรมเด่นผู้มั่นใจว่าจะไม่มีวันหลงคารมผู้ชายกะล่อนพูดมากอ้าปากก็เห็นลิ้นไก่ที่ไหน ก็ฉันสนใจแต่ผู้ชายที่ได้เรื่องได้ราวเท่านั้น! เขาคนนั้น.."วุฒิ" หนุ่มนาข้าว..ผู้เงียบขรึมที่กำลังจะไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่เยอรมนี ทำให้ฉันต้องดิ้นรนตะเกียกตะกายจะไปให้ได้บ้าง (ถึงแม้ที่บ้านจะขัดขวางและฉันต้องหาเงินทุกบาททุกสตางค์เองก็ตาม!) แต่แล้วแม่ของหนุ่มนาข้าวก็ตัดสินใจรับ "ยานแบกมัน" นักเรียนแลกเปลี่ยนผมบลอนด์ตาน้ำข้าวจากเยอรมนีผู้ตรงข้ามกับลูกชายเธอทุกอย่าง และอิตานี่ก็ทำให้โลกของฉันกลับหัวกลับหางไปหมด

เขินตัวบิดนะคะเรื่องนี้

ตัวอย่างช่วงต้น

ตอนแรกฉันกับพ่ออาสาไปรับยาข็อบ ไคลน์เอง แต่ว่าญาณไม่ยอมให้ฉันไปรับคนเดียวบอกว่ากลัวฉันหลงรักยาข็อบ(!??) เขายืนยันจะไปด้วย ไปรับยาข็อบเพื่อนเขาที่ไม่ได้เจอกันมาสี่เดือน สุดท้ายเราเลยตกลงกันว่าหลังจากเล่นดนตรีคืนนี้เสร็จ เขาจะมาค้างที่บ้านฉัน โดยนอนห้องเดียวกับดำ เช้าวันพรุ่งนี้จะได้ไม่ต้องดั้นด้นมาแต่เช้าจากบ้านวุฒิ
“มีบ้านอยู่ใกล้ทะเลนี่ดีจังเลย ลมเย็นดีจัง” ญาณร้องตื่นเต้นเหมือนเด็กๆ ทั้งๆ ที่บ้านฉันเล็กกว่าบ้านพี่เปียในสนามกอล์ฟยี่สิบเท่าได้
ยายทวดวัย 78 ของฉันยืนรอรับพวกเราอยู่ ยายทวดมองยานแบกมันไอ้หนุ่มผมยาวตาน้ำข้าวตาขวาง แต่ญาณก็หาได้ซีดไม่ เขายิ้มกว้างให้ยายทวด มีเสน่ห์เท่าไหร่ก็ขนมาโปรยเต็มที่ ยกมือไหว้ค้อมศีรษะราวกับกำลังมาหาเสียง
“ซาหวัดดีขรับคูณยายโทด”
คุณยายทวดรับไหว้
“อื้อ สวัสดี”
“วันนี้ดาวสวยนะขรับ” ญาณชวนคุยหนุงหนิงเป็นภาษาไทย เล่นเอายายทวดอึ้ง พยักหน้าให้เฉยๆ
“แดงง์เก่งนะขรับ ใจแข็งมากด้วย คูณยายโทดเลี้ยงดีขรับ” ตอนแรกยายทวดขมวดคิ้ว แต่แล้วก็ยิ้มออกมา
“คูณยายโทดยี้มโสยจังขรับ”
คราวนี้ยายทวดหัวเราะออกมาดังๆ เอามือตีญาณป้าบใหญ่
“อย่านอนดึกล่ะ” ยายทวดว่า แล้วหนีไปนอน
“นี่นายไปเรียนคำพูดพวกนี้จากไหน” ฉันถามกึ่งทึ่งกึ่งหมั่นไส้ “อย่าบอกนะว่าจากวุฒิหรือจากป้าวีณา”
“ผมก็มีแหล่งของผมสิ เพื่อนที่โรงเรียนก็มีคนไทยเยอะแยะ เช่น ฤทธิ์ ผมอยากได้ประโยคอะไร บอกมันเป็นภาษาอังกฤษ มันก็แปลให้หมด แล้วผมก็ท่องไว้”
“นายเตรียมประโยคเหล่านี้ไว้แล้วเพื่อพูดกับยายทวดฉัน?”
“แน่นอน!”
โอ๊ย ทุ่มเทเหลือเกิน!
ส่วนคุณพ่อของฉันมาถึงก็แยกตัวเอาโซดาและเหล้าที่เพิ่งแวะซื้อไปนั่งกินที่มุมโปรดกับคุณตาของฉัน
“อย่ากินเยอะนะพ่อ พรุ่งนี้ต้องออกแต่เช้า” ฉันเตือน ทั้งพ่อทั้งตาพยักหน้าและส่งเสียงสัญญาเอะอะ
“เอ้า ไปอาบน้ำนอน” ฉันหันไปสั่งญาณบ้าง
“ยังๆ เดี๋ยวสิ ไปนั่งดูดาวกันก่อน”
“นั่งดูดาว?”
“เธอบอกว่าเธออยู่ชมรมดาราศาสตร์ไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ ฉันอยู่ชมรมดาราศาสตร์ เรามีเรียนชมรมทุกวันศุกร์”
“งั้นก็สอนผมดูดาวหน่อยสิ”
ฉันมองตาเขาอย่างจับผิด เขามีแผนการอะไรหรือเปล่า? ผ่านไปหนึ่งเดือนกับอีกยี่สิบวันหลังจากที่ฉันผลักเขาตกน้ำเมื่อวันลอยกระทง นี่เขายังไม่เลิกพยายามอีกเหรอ?
“ถ้านายตุกติกล่ะก็ พ่อฉันตาฉันเอาไม้ตีหัวนายแน่”
“พ่อกับตาเธอกินเหล้าเพลินแล้ว ไม่สนใจเราหรอก”
“ยายทวดฉันก็ตีหัวนายได้”
“ยายทวดเธอไปนอนแล้ว แถมบอกเราว่าอย่านอนดึก ซึ่งแปลว่า อยู่ต่อได้อีกหน่อย แต่อย่าดึก”
“นี่นายพยายามแปลความหมายขนาดนี้?”
“ป่ะ ไปนั่งดูดาวริมทะเล”
“เบื่อจะแย่แล้วทะเล”
“ผมยังไม่เคยไปดูดาวริมทะเลนี่”
“แต่ริมทะเลมันไปอีกไกล เราทำได้แค่ไปนั่งดูดาวริมนาเกลือเท่านั้นแหละ”
“งั้นก็ไปนั่งริมนาเกลือ”
ไปนั่งดูดาวกับผู้ชายในที่มืดๆ!
แต่ฉันก็อยากไปอย่างประหลาด
“เดี๋ยวฉันหาเสื่อกับไฟฉายก่อน แล้วก็ยากันยุงด้วย”