หนี้รักเพลย์บอยร้าย

ธนวัฒน์เจอชายหญิงคู่หนึ่งกำลังยืนกอดกันอยู่ริมถนน เขารีบจอดรถไว้ข้างทาง แล้วเดินเร็วๆเข้าไปหา
“พิพาดา” เสียงเข้มของคนเพิ่งมา ทำให้ทั้งสองคนตกใจ
“คุณไทม์คือ..” พิพาดาไม่ทันได้พูดอะไร ก็โดนมือใหญ่กระชากมาขึ้นรถ
“ที่บอกมาตลาด คือมาหาชู้เหรอ” ธนวัฒน์กัดฟันพูด เขาจ้องพิพาดานิ่ง
“เปล่านะคะ” พิพาดาที่ยังเวียนหัวน้อยๆอยู่ เธอแทบไม่มีแรงพูด เธอกลัว กลัวว่าธนวัฒน์จะเข้าใจผิดอีก
“ฮึ คุณก็แค่ลูกหนี้ ถ้าผมยังไม่เบื่อ คุณก็ไม่มีสิทธิ์ไปมีคนอื่น” พูดจบก็ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว พิพาดาที่เวียนหัว มึนหัวจนไม่มีแรงพูด เธอจึงหลับตาลง ปล่อยให้หยดน้ำตาไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว
เมื่อมาถึงบ้าน ธนวัฒน์ก็ลงรถไปแบบไม่สนใจเธอ พิพาดาค่อยๆเดินลงจากรถ อาการเวียนหัวจนทำให้เธออยากจะอ้วกออกมา เธอจึงเดินเร็วๆเข้าไปในห้องน้ำ
“โอ้ก…อ้วก..” พิพาดาเดินมาล้างหน้า เมื่ออ้วกเสร็จ อาการเวียนหัวก็ดีขึ้น เธอจึงเดินเข้าไปห้องครัวต่อ
“คุณพิม คุณไทม์เรียกหาครับ” ภาคเดินมาบอกพิพาดาในห้องครัว พิพาดาจึงเดินไปหาธนวัฒน์
พิพาดาเดินเข้ามาในห้อง เธอเห็นกระเป๋าวางอยู่ เธอจึงขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“คุณไทม์มีอะไรคะ” พิพาดาทำหน้ากังวล
“คุณทำผิดสัญญา คุณอยากไปอยู่กับมันเหรอ ไปสิ” ธนวัฒน์ชี้นิ้วไปยังกระเป๋าที่มีเสื้อผ้าของเธออยู่ข้างใน เขาจะไม่ยอมให้พิพาดาออกไปอยู่กับชู้แบบสบายๆหรอก
“คุณพูดเรื่องอะไร” พิพาดาน้ำตาคลอ นี่มันอะไรกัน
“คุณต้องไปหาเงินมาคืนผมทุกบาท ทุกสตางค์” ธนวัฒน์มองพิพาดาอย่างไร้ความรู้สึก พิพาดาร้องไห้ออกมา ทำไมถึงเป็นแบบนี้ อีกไม่กี่วันเธอก็จะอยู่ครบสัญญาแล้ว
“คุณไทม์คะ ฟังฉันก่อน” พิพาดาเข้าไปอ้อนวอน เธอจับมือธนวัฒน์ขึ้นมา ธนวัฒน์สะบัดมือเธอออกอย่างแรง
“ถ้าคุณหาเงินมาคืนผมไม่ได้ บ้านของคุณจะโดดยึดทันที” ธนวัฒน์เดินออกห้องไปอย่างไร้ความเมตตา พิพาดาร้องไห้เสียใจอยู่ ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง เขาช่างใจร้ายนัก เขาเห็นแก่ตัวที่สุด
++++++++++++++++++
“ฉันคืนเงินคุณหมดแล้ว ฉันขอตัว” พิพาดาลุกขึ้น จะเดินออกไป
“รีบไปหาผัวเหรอ” ธนวัฒน์ยิ้มเยาะ มาหาเขายังไม่ถึง 5 นาที ก็จะรีบกลับ มีหรือคนอย่างธนวัฒน์จะให้กลับง่ายๆ พิพาดาหยุดเดิน แล้วหันมามองธนวัฒน์
“เรื่องของฉัน ต่อไปนี้ เราไม่มีอะไรที่ยุ่งเกี่ยวกันอีก” พิพาดาพูดเสียงเรียบ มองธนวัฒน์อย่างห่างเหิน และไร้ความรู้สึก
“ใครบอก” ธนวัฒน์ยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาค่อยๆลุกเดินมาหาพิพาดา มาหยุดยืนตรงหน้าเธอ
“ผมจะนับดูเงิน คุณต้องอยู่จนกว่าผมจะนับเสร็จ” ธนวัฒน์พูดจบก็เดินไปนั่งที่เดิม พิพาดาทำหน้าไม่ชอบใจ ที่ก็เดินไปนั่ง รอธนวัฒน์นับเงิน ตอนนี้หัวใจของเธอคิดถึงแต่น้องพลอย ตอนนี้จะงอแงให้นิรดาถึงไหนแล้ว
+++++++++++++++++++
“คูนวัด” น้องพลอยที่เงียบอยู่นาน หันมามองธนวัฒน์ น้องพลอยได้ยินมารดาเรียก จึงเรียกตาม ธนวัฒน์หัวใจเต้นแรง เขากลั้นน้ำตาเอาไว้ คำพูดแรกที่ลูกของเขาเรียก มันช่างดีต่อใจเขาจริงๆ
“ครับลูก” ธนวัฒน์เดินเข้าไปใกล้พิพาดา เขาเอื้อมมือไปหวังจะสัมผัสลูกสาว พิพาดารีบปัดออก
“อย่ามาแตะต้องน้องพลอย” พิพาดาพูดเสียงเข้ม พร้อมจ้องธนวัฒน์อย่างเอาเรื่อง
“ชื่อน้องพลอยเหรอครับ ลูกพ่อชื่อน้องพลอย” ธนวัฒน์ไม่สนใจเสียงเข้มของพิพาดา เขาหันไปพูดอย่างอ่อนโยนกับลูกสาว ตอนนี้น้ำตาชายหนุ่มได้ไหลออกมาแล้ว น้องพลอยกอดคอพิพาดาไว้แน่น ยิ้มให้ธนวัฒน์อย่างไร้เดียงสา
“คุณธนวัฒน์คุณกลับไปได้แล้วค่ะ” พิพาดาพยายามพูดเสียงนิ่ง เธอพยายามทำใจเย็นเพื่อที่จะไม่ตะคอกชายหนุ่ม เพราะกลัวน้องพลอยตกใจ
+++++++++++++++++
เนื้อหาอาจไม่ตรงตามที่อัปลงในเว็บนิยาย เพราะเป็นฉบับรีไรท์ ฝากนิยายเรื่อง หนี้รักเพลย์บอยร้าย ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกท่านด้วยนะคะ