พ่ายรักใยเสน่หา

หากเข้ามาพบราคาหนังสือเกินกว่า 89 บาท ให้รอโปรโมชั่นรอบถัดไปนะคะ ภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ไรท์อยากให้นักอ่านทุกท่านซื้อในราคาที่ไม่แพงค่ะ ^_^ ขอฝากนิยายเซ็ต : วิมานเหมราช / โซ่สวาทคิมหันต์ / พันธนาการจอมทัพ / อุ้มรักเจ้าหัวใจ / พ่ายรักใยเสน่หา ไว้ด้วยนะคะ

**********************

เมื่อความสัมพันธ์ทางกายระหว่างคนแปลกหน้า นำพามาซึ่งการก่อกำเนิดของสองชีวิต อิงฟ้าจึงจำเป็นต้องตามหาคุณภาม ชายที่เธอหนีมาหลังจากมีอะไรกันในค่ำคืนนั้น เพื่อให้เขารับผิดชอบ โชคยังดีที่เธอได้เจอเขา แต่ทว่าการรับผิดชอบนี้กลับมีข้อแลกเปลี่ยนต่างๆ ที่เธอคาดไม่ถึง...
-ภาม วงศ์ศิวะเวโรจน์ : CEO เจ้าของธุรกิจอุตสาหกรรม การค้า การลงทุน และนำเข้าส่งออกในเครือวงศ์ศิวะคอร์เปอร์เรท (น้องชายฝาแฝดของภีม)
-อิงฟ้า อำมรเมศ : พนักงานฝ่ายการตลาดของบริษัทแห่งหนึ่งที่เพิ่งลาออกเพราะเกิดเรื่องที่เธอไม่สามารถทนรับได้ จากนั้นเธอจึงไปสมัครงานที่ใหม่ ซึ่งก็คือบริษัทวงศ์ศิวะคอร์เปอร์เรท

"มาแล้วเหรออิงฟ้า" คนที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่เอ่ยทักทายอย่างเป็นกันเอง

"คุณภาม!" ดวงตากลมเบิกกว้างอย่างงงวยเมื่อเจอเขาอยู่ที่นี่แถมยังเป็นถึงประธานบริษัท ทั้งที่วันก่อนเธอเห็นว่าเขาเป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลชัดๆ นี่มันเรื่องอะไรกันนะ

"ฉันดีใจนะที่เธอจำชื่อฉันได้" ชายหนุ่มยกยิ้มกรุ้มกริ่มประดับใบหน้า พร้อมกับส่งประกายตาแพรวพราวมายังเธอ
เพียงเขาพูดเช่นนั้นอิงฟ้าก็ใจสั่นขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ รอยยิ้ม และสายตาท่าทางแบบนี้ เธอรู้สึกคุ้นเคยดีอย่างบอกไม่ถูก

"มานั่งนี่ก่อนสิ" ภามเดินมาจูงมือคนที่ยืนนิ่งอึ้งอยู่ไปยังโซฟาที่อยู่ส่วนขวาของห้อง ก่อนจะพยุงเธอให้นั่งลงแล้วตามลงไปนั่งข้างๆ

"เอ่อ...คุณภามไม่ได้เป็นหมอหรอกเหรอคะ หรือว่าทำงานสองที่ควบกัน" ใบหน้าหวานยังคงเต็มไปด้วยความสงสัย และทำตัวไม่ถูกเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา มันรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ยังไงชอบกล ทำไมตอนเจอที่โรงพยาบาลไม่เห็นจะรู้สึกแบบนี้เลยนะ อิงฟ้าได้แต่สับสนอยู่ในใจ และไม่นานเธอก็ได้รับคำตอบ

"คนที่เธอเจอตอนอยู่ที่โรงพยาบาลคือพี่ชายของฉัน ชื่อภีม"

"พี่ชายฝาแฝดเหรอคะ!" หน้าเหมือนกันอย่างกับคนๆ เดียว

"ใช่ พี่ชายฝาแฝด"

มิน่าล่ะ ลูกของเธอจึงเป็นลูกแฝด แถมความรู้สึกที่อยู่ต่อหน้าคนคนนั้นก็ไม่เหมือนกับตอนนี้ที่เธออยู่ต่อหน้าเขาเลย

"ก่อนอื่นฉันอยากขอโทษเธอ ที่ทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นระหว่างเรา"

เหตุการณ์ในคืนนั้นวิ่งวนขึ้นมาในห้วงความคิดทันทีที่เขากล่าวถึง ผิวแก้มสาวร้อนผ่าวอย่างห้ามไม่ได้
"เป็นความผิดของฟ้าเองค่ะ ฟ้าเป็นคนเริ่มก่อน" ถ้าเธอไม่รั้งเขาเอาไว้เรื่องมันคงไม่เกิด

"แล้วตอนนั้นทำไมถึงรีบร้อนกลับนักล่ะ ฉันรู้สึกผิดมากเลยนะ ที่เข้าใจเธอผิด และคิดว่าเธอ..."

"คิดว่าฟ้าขายตัวใช่ไหมคะ"

***********************
วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดหนึ่งขวบของสองแฝด ทุกคนในบ้านจึงร่วมใจกันจัดงานวันเกิดให้เด็กน้อยแสนน่ารักทั้งสอง

แม้เจ้าตัวน้อย ตะวัน กับ จันทร์เจ้า จะยังไม่รู้ว่าวันเกิดคืออะไรแต่ก็ตื่นเต้นดีใจที่ได้เห็นไฟดวงน้อยใหญ่และลูกโป่งหลากหลายสีสันเต็มบ้านไปหมด

และที่เรียกร้องความสนใจเจ้าสองแฝดได้มากกว่าสิ่งใดก็คือเค้กห้าชั้นที่ถูกตกแต่งด้วยน้ำตาลที่ปั้นเป็นตัวการ์ตูนต่างๆ ที่เด็กๆ เห็นในนิทาน โดยเมธาวีลงมือทำให้หลานรักด้วยตัวเอง

เพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ถูกร้องขึ้นจากผู้ที่มาร่วมงานอย่างครึกครื้นเต็มไปด้วยความสนุกสนาน

สองแฝดตบมือแปะๆ สายตาจับจ้องอยู่ที่เค้กก้อนใหญ่ไม่ไปไหน

จวบจนเพลงจบลงภามกับอิงฟ้าจึงอุ้มลูกขึ้นมาเพื่อให้เป่าเทียน

"ตะวันเตรียมเป่าเทียนพร้อมน้องนะครับลูก" ภามโน้มตัวลูกไปยังเค้กสีสดใสนั้น

"จันทร์เจ้าเป่าเทียนพร้อมพี่ตะวันเลยนะคะ หนึ่ง สอง สาม" อิงฟ้าให้สัญญาณ

แต่ถึงอย่างนั้น เธอและพี่ภามกลับต้องเป็นคนเป่าเองเพราะลูกๆ ไม่เป่าเพราะไม่เข้าใจแต่กลับเอามือปาดเค้กขึ้นมาเลียกินอย่างเอร็ดอร่อย

ทั้งคุณพ่อคุณแม่และคนอื่นๆ ที่อยู่รายล้อมต่างหัวเราะเจ้าสองแฝดด้วยความเอ็นดู

โดยเฉพาะหนูจันทร์เจ้าที่ดูท่าจะชอบของหวานเป็นพิเศษจนปาดเค้กกินติดจมูกติดแก้มไปหมด