เพียงเธอ (Only you)

เมื่อฟ้ากำหนดให้สองดวงใจกลับมาพบกันอีกครั้งเพื่อสะสางเรื่องราวในอดีต

*********************************************************

“เดี๋ยวพูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไร ก็เห็นอยู่ตำตาว่าอยู่กับผู้ชายคนอื่น มาที่นี่ทีไรเห็นผู้ชายมาบ้านนี้ไม่ซ้ำกันเลย นี่ถ้าไม่บอกว่าเป็นฟาร์มเลี้ยงวัว คงนึกว่าเป็นบ้านหอแดง” กฤติภาสพูดออกไปด้วยความโมโห ทั้งที่หลังจากที่คำพูดของเขาหลุดออกไปแล้วก็นึกเสียใจไม่ได้ที่ตัวเองพูดแรงเกินไป แต่ด้วยความที่ทิฐิเหลือล้น ชายหนุ่มก็ปล่อยให้เลยตามเลยไม่ได้ขอโทษแต่อย่างใด

“ปล่อยตาค่ะ แล้วที่นี่จะหอแดง หอเขียวก็ไม่เกี่ยวอะไรกับ พี่ภาส อย่างน้อยพี่ภาสสบายใจได้เลยว่าไม่ว่าที่นี่จะเป็นอะไร รับรองค่ะ ว่าพี่ภาสไม่ได้ใช้บริการแน่ๆ” ปัณยตาสะบัดตัวหลุดแล้วเดินออกไปเลย ปล่อยให้กฤติภาสยืนกำหมัดแน่นอยู่คนเดียว

*********************************************************

“นี่เงียบๆ หน่อยก็ได้ อายคนเขาบ้างค่ะ แล้วจะเอาอะไรล่ะ?” อรินลดาอายจนหน้าแดงก่ำ ยิ่งเหลือบเห็นสายตาหลายคู่ที่มองมาก็แทบจะเป็นลม ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว ก็ไหนใครๆ ก็ว่าพ่อเลี้ยงปรมะใจเย็นและสุขุมไง ทำไมถึงได้กลายเป็นคนขี้โวยวายเสียงดังเอาแต่ใจไปได้ขนาดนี้

“ไม่เอาคำขอบคุณ เอาการกระทำว่าซึ้งใจ” ปรมะต่อรอง รู้สึกตัวเหมือนกันว่าเมื่อกี้เสียงดังไปหน่อย แต่ถ้าเขาไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วล่ะก็จะเสียงดังกว่าเมื่อกี้นี้อีก

“ค่ะ ยอมแพ้แล้ว ตกลงจะเอาอะไรคะ?” อรินลดาปวดหัว ลมแทบจับกับอาการพาลของเขา จึงรีบเอ่ยปากออกไป ถ้าเขาอยากได้อะไรเธอก็จะให้ อย่างน้อยเขาจะได้รับทราบว่าเธอรู้สึกซาบซึ้งในความช่วยเหลือของเขาจริงๆ ไม่ได้พูดไปลอยๆ เรื่อยเปื่อยไม่มีจุดหมาย

“จะเอารินกลับบ้านไปเป็นเมีย!”