ผจญใจในอเมริกาใต้

ฉันเคยสงสัย เมื่อเห็นนักท่องเที่ยวที่เรียกกันว่า แบ็คแพคเกอร์ (Backpacker) ซึ่งแบกเป้ใบใหญ่ อยู่บนหลัง แต่งกายแสนสบายในภูมิอากาศเมืองร้อน ดูพะรุงพะรังผมเผ้ายุ่งเหยิง จนคิดว่าหากเดินเฉียดไปใกล้ อาจได้กลิ่นที่ไม่พึงประสงค์โชยมา

เขาพวกนี้มาจากไหน? มาทำไม? จะไปไหน? ไม่เหงาหรือ? ไม่ทำการทำงานกันหรืออย่างไร ? เดินทางนานๆ จะมีวิธีใช้เงินทองกันยังไง? หรือต้องประหยัดอดมื้อกินมื้อ เพื่อจะได้รอนแรม ไปได้ไกลๆ

และที่ฉันอยากจะรู้มากที่สุดคือ... เขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร ?
…
วันหนึ่งฉันก็พบว่าตัวเองกำลังมีเป้ยักษ์อยู่ที่หลัง
ผมเผ้ากระเซิงในสภาพไม่อาบน้ำเกิน 2 วัน
ถุงเท้าคู่เก่าที่สวมอยู่กำลังส่งกลิ่นในรองเท้าผ้าใบชื้นๆอับๆ
ในมือข้างหนึ่งมีแผนที่และมืออีกข้างหนึ่งกำเศษเหรียญ ในสกุลเงินที่ไม่คุ้นเคย

ฉันพบตัวเองในภาวะแบบนี้ถี่ขึ้น จากประเทศใกล้ๆบ้าน แล้วออกขยับไกลไปหน่อย ไม่ได้มีใครบังคับ อยากไปเมื่อไหร่ก็ไป แล้วกลับมาพร้อมกับเรื่องเล่าเรื่องโม้มากมาย
…
“ไปเที่ยวทำไม?”
ฉันเคยเตรียมตัวที่จะหาคำตอบเท่ๆ หากมีใครมาถามคำถามนี้
..........
มาตามหาคำตอบของการเดินทางคนเดียว กับการเดินทางแบกเป้ลุยเดี่ยว
ใน 5 ประเทศ อเมริกาใต้ บราซิล อาร์เจนตินา ชิลี โบลีเวีย และ เปรู