ปฏิพัทธ์เพียงเธอ

“ปาราริน!”
เขาเอ่ยเรียกชื่อเธอ แต่ไม่ได้ทำให้เธอหยุดเดิน จึงอาศัยจังหวะดังกล่าวเร่งฝีเท้าขึ้นไปดักหน้าเธอเอาไว้
“ทำไมคุณถึงได้ใจจืดใจดำขนาดนี้นะปาราริน” เขาถือสิทธิ์กระชากแขนเธอมากำไว้ในมือ
จำปาเบิกตากว้าง เธอจำได้ว่าเคยพบเขาที่ห้องอาหารเมื่อช่วงหัวค่ำ เขาคือแขกคนสำคัญของห้องอาหาร แต่จำไม่ได้เลยสักนิดว่าเธอทำอะไรให้เขาโกรธเคืองถึงขนาดนี้
“ปะ...ปล่อยฉันนะคะ” เธอพยายามบิดเรียวแขนออกจากพันธนาการของเขา
“อย่ามาตีหน้าซื่อใส่ผมแบบนี้นะปาราริน” เขาตวาด
เธอหดคอหนีด้วยความหวาดกลัว “คุณจำคนผิดแล้วค่ะ ฉะ...ฉันไม่ใช่…”
“เลิกเล่นละครสักที ผมไม่เคยจำคนผิด โดยเฉพาะผู้หญิงแพศยาแบบคุณ”


เป็นเพราะถูกแม่สามีเชื้อสายผู้ดีเก่าทำร้ายร่างกายจนอาการสาหัสหลังจากคลอดบุตรชายได้เพียงไม่กี่วัน ส่งผลให้ ‘ปาราริน’ สูญเสียความทรงจำบางช่วงในชีวิตไป เธอจำไม่ได้ว่าเคยมีสามี และบุตรชาย มาก่อน จำได้เพียงว่าเธอคือหญิงสาวที่ชื่อ ‘จำปา ทองภูผา’ ผู้กำพร้าบิดามารดา และมีเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวเท่านั้น ‘วันชนะ’ ดีกับเธอมาก จนเธอตกปากรับคำว่าจะแต่งงานกับเขา
‘ภูมิรพี’ เจ็บแค้นราวกับถูกฆ่าให้ตายทั้งเป็น เมื่อพบว่าผู้หญิงที่เขารักยิ่งกว่าชีวิตหนีตามชู้รักไป พร้อมกับจดหมายเซ็นยินยอมมอบบุตรชายให้เขาเพียงผู้เดียว ชีวิตของเขาเสียศูนย์ไปหลายปี กว่าจะกลับมาแข็งแกร่งอีกครั้ง แต่หัวใจกลับปิดตาย ไม่อาจรักใครได้อีกแล้ว
ทว่าความบังเอิญกลับกลั่นแกล้งให้เขาต้องพบกับเธออีกครั้ง แววตาว่างเปล่าที่เธอใช้มองเขาและบุตรชายส่งผลให้ความโกรธแค้นปะทุมากยิ่งขึ้น ในเมื่อโชคชะตาไม่อาจทำอะไรเธอได้ เขานี่แหละจะทำให้เธอได้รู้ว่านรกบนดินเป็นอย่างไร แต่... สิ่งที่เขากลับได้รับรู้คือความจริงในอดีตแสนโหดร้าย ที่ไม่เคยรู้มาก่อน!