รอยรักท่านประธาน

เธอคือน้องสาวที่เขารักไม่เคยเปลี่ยนแปลง

คริษฐ์ – ปิยฉัตร
เมื่อพ่อแม่ของปิยฉัตรเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตกะทันหัน คริษฐ์ ในฐานะลูกบุญธรรมจึงต้องเข้ามาทำหน้าที่ประธานใหญ่ และมีหน้าที่ต้องดูแล
ปิยฉัตร ในฐานะพี่ชายของเธอ เพื่อไม่ให้เป็นที่ครหา เขาพยายามหลีกห่างทั้งที่ตลอดมาเขารักเธอมากเกินกว่าน้องสาว ในขณะที่เธอแสดงออกตลอดเวลาว่ารักเขามากเกินกว่าพี่ชาย กระทั่งถึงวันที่เขาทำให้เธอเจ็บปวดและหนีจากไป คริษฐ์ถึงนึกได้ว่าเขาไม่อาจมีชีวิตอยู่ได้โดยปราศจากเธอ...และลูก

“พี่ไม่ได้จริงจัง!”
คำพูดของคริษฐ์ที่โพล่งออกมาทำเอาปิยฉัตรถึงกับผงะ หญิงสาวชาไปหมดทั้งตัวและหลังจากนั้นทำนบน้ำตาก็พังทลาย มือที่เกาะแขนของเขาสั่นเทา ตัวเธอสั่นเหมือนจับไข้และคริษฐ์รู้สึกได้ถึงความทรมานหากเขากลับยกมุมปากทำเสมือนว่าไม่แยแส
“รู้ไว้ด้วยนะปิงว่าเรื่องระหว่างเรามันก็แค่ความสนุกชั่วครั้งชั่วคราว พี่ไม่เคยจริงจังกับเรื่องนี้และรอให้ถึงวันที่พี่จะได้กลับไปอยู่ต่างประเทศ รู้ไว้ด้วยว่าพี่ไม่ได้อยากเป็นประธานบริหารพิทยะกรุ๊ป พี่อยากใช้ชีวิตอิสระอย่างที่พี่อยากเป็น”
หญิงสาวส่ายหน้าไปมา นัยน์ตาคู่งามเบิกกว้างอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
“ไม่จริง...ทำไม...ทำไมพี่คริษฐ์ถึงต้องหลอกปิง”
“ก็เพราะปิงเป็นเด็ก ยังไม่เข้ามหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ ตอนแรกมันก็สนุกดีแต่สุดท้ายพี่ก็รู้ตัวเองแล้วว่าพี่คงใช้ชีวิตอยู่กับเด็กอย่างปิงไม่ได้”
“ทำไมพี่คริษฐ์ทำแบบนี้!...พี่คริษฐ์ทำอย่างนี้ได้ยังไง!”
“ปิง...หยุดเดี๋ยวนี้นะ...บอกให้หยุดได้ยินมั้ย!”
คริษฐ์ตะคอกกลับขณะหญิงสาวทุบถองเขาอย่างเกรี้ยวกราดด้วยความโกรธและเสียใจ
“ไม่ๆๆๆ....พี่มาหลอกปิงทำไม...อ๊ะ!”
หญิงสาวร้องลั่นเมื่อเสียหลักล้มลงไปนั่งบนพื้น