Hello love ส่งรักมาทักทาย

“Do you have boyfriend yet ?”
“(_ _)???” เฮียจะมาถามทำไมเนี้ย TOT ไม่ถามไปเลยล่ะว่า มีสามีหรือยัง ? -.,-
คำถามที่ทำเอาฉันอึ้ง แต่จะตอบตามความจริงก็อายมิใช่เล่น อายุปูนนี้แล้วแฟนเฟินไม่เคยได้สัมผัส มีแต่มั่ว ๆ ขี้ตู่เอาคนอื่นมาเป็นแฟน T^T ฉันเลยทำเนียน ๆ ตอบอีธานไปว่า...
“ก็มี - -^” อายจังที่ต้องโกหกในเรื่องนี้ T^T
“เอ๋ ???” คราวนี้อีธานหันมาสนใจคำตอบเป็นพิเศษ ก้มหน้ามองจนฉันอาย แว๊ก >///< จะมาจับผิดในคำขี้หกฉันเหรอ TOT
“ทำไมเล่า ฉันจะมีแฟนไม่ได้รึไง -.,-“ แล้วฉันก็ทำเนียนอีกครั้ง
“Can you love me ?”
“อะไรนะ ?” O[]O
“ได้มั้ย ?” น้ำเสียงอ้อนวอนสุด ๆ พร้อมกันหันมามองหน้าฉันด้วยสายตาปวดร้าว ฉันอึ้งพูดอะไรไม่ออก ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่มีคำตอบ แต่คำตอบฉันมันเหลือเฝือ เกินที่จะตอบตกลง ฉันค่อย ๆ เอื้อมมือตัวเองออกไปอีกครั้ง คราวนี้คว้ามือใหญ่แต่อุ่นของอีธานเอาไว้ด้วยก่อนจะหยิบแหวนวงนั้นที่เหลืออยู่ในมือของอีธานพร้อมกับพูดขึ้น...
“Yes , I can” ฉันตอบด้วยรอยยิ้มก่อนจะสวมแหวนวงนั้นลงบนนิ้วนางข้างซ้ายให้เฮียไป >///< ท่ามกลางสักขีพยานรักของเราสองคนนั่นคือแม่น้ำฮันซึ่งมีความยาวสิบห้ากิโลเมตร -.,-