น้ำหมึกลืมคำ

ปัญหาบุคลากรทางการศึกษา คนไทยหัวนอก ชอบการศึกษาต่างประเทศ
ที่ได้มาตรฐานกว่า ทำงานมีคุณภาพชีวิต ในประเทศที่มีมาตรฐานกว่า
เป็น “น้ำหมึกลืมคำ” การศึกษาไทย แต่สำหรับความเป็นพ่อเป็นแม่
วัฒนธรรมไทยนั้น “น้ำหมึกลืมคำ” ไม่เคยลืม เขาลืมไม่ได้…..ดร.เทียวริน
เป็นอาจารย์ภาควิชารัฐศาสตร์ เกิดในชนบทท้องถิ่นไทย แต่ก็ได้ทุนการศึกษาต่อ
ยังต่างประเทศอเมริกา….แล้วพอจบจากต่างประเทศนั้น
ก็ทำงานใช้ทุนในเมืองไทยจนหมด แล้วก็บินไปอยู่ต่างประเทศ ทำงานที่อเมริกา
ปลูกสร้างครอบครัวที่นั้น…..ในวัยเด็ก ดร. เทียวริน เป็นเด็กยากจน ชอบอ่านหนังสือจาก
เศษกระดาษสิ่งพิมพ์ต่างๆ ก็เทียวหาเก็บเศษกระดาษสิ่งพิมพ์ ที่ให้ความรู้
หาอ่านหาความรู้ ได้จากเศษกระดาษสิ่งพิมพ์นั้นๆ