สิงหาคนเถื่อน

เพราะการช่วยเหลือเธอครั้งนั้นทำให้เขาต้องตกม้าตายกลายมาเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวของ'น้ำหวาน'
"มึงเป็นใคร!เสือกอะไรด้วย! อ๋อ!หรือว่าเป็นเสี่ยอีกคนของอีน้ำหวานมัน?" ไต้ฝุ่นยกนิ้วชี้หน้าสิงหาก่อนจะหันมองน้ำหวานที่ยืนระริกอยู่ สิงหามองนิ้วที่ชี้มาก่อนจะปัดทิ้งอย่างไม่ใยดี
"เป็นใครถึงกล้ามาชี้หน้ากู?"
"เก่งนักเหรอมึง หน้ามึงหลอมมาด้วยทองคำรึไงกูถึงชี้ไม่ได้" ไต้ฝุ่นถามพลางทำหน้าตายั่วโมโหใส่สิงหา "มึงนี่ก็ร่านใช้ได้เลยนะ เลิกกับกูไปไม่นานมีผัวใหม่ซะแล้วหึ!"
"พี่สิงหากลับไปเถอะค่ะอย่าเสียเวลากับเขาเลย"
"กูไม่ให้มันกลับ! มันจะกลับไปได้ก็ต่อเมื่อกราบตีนขอโทษกูก่อน"
"น้ำหวานขอร้องนะไต้ฝุ่นเขาไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย"
"เกี่ยวสิ มันถีบกูไงหรือมึงจะทำแทนมันก็ได้นะกูไม่ถือ"
"...." ไต้ฝุ่นฉีกยิ้มมุมปากยื่นขาขวาออกมาให้น้ำหวานกราบ สิงหามองภาพนั้นก่อนจะเข้ามาดึงแขนน้ำหวานมาหลบหลังตน
"เป็นพระเอกรึไงวะกูจะบอกให้นะว่าอีผู้หญิงที่กำลังหลบอยู่หลังมึงมันเป็นโสเภณี!มันขายตัว!อั๊ก!"
ผวัะ!!!
หมัดหนักๆของสิงหาเหวี่ยงเข้าใส่หน้าของไต้ฝุ่นทำให้ล้มลงกองกับพื้น สิงหายืนกร่านชี้นิ้วใส่ไต้ฝุ่นที่กำลังตั้งท่าจะลุกขึ้นมาอีกครั้ง
"ถ้ามึงยังดูถูกเพศแม่ตัวเองแบบนี้กูแนะนำเลยนะว่ากลับไปใส่กระโปรงที่บ้านมึงไป!"