เจ้านายที่ผมรัก

จู่ ๆ ลิฟท์จอดที่ชั้น 5 เฉยเลย
.
ต่อเขตหัวใจเต้นเร็วและแรงขึ้น เมื่อประตูลิฟท์เปิดออก และเขาได้พบกับชายหนุ่มร่างใหญ่ ที่อยู่ในชุดสูทสากลสีดำ ใบหน้าหล่อเข้ม จนทำเอาต่อเขตคิดไปเลยเถิด
ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มมองสบตาแล้วยิ้มเล็ก ๆที่มุมปากของเขา และชายตามองต่อเขตด้วยสายตาที่มีความในใจบางอย่างแฝงอยู่
.
กึก ๆๆๆๆ ครืด...
ไฟในลิฟท์ดับลงอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำเอาต่อเขตตกใจแล้วผวาเข้ากอดชายหนุ่มโดยไม่ได้ตั้งใจ
“อุ๊บ ช่วยด้วย ผมกลัวความมืด” ต่อเขตกระโดดเข้ากอดร่างใหญ่ในสูทสากลอย่างเร็ว
กลิ่นหอมจากน้ำหอมที่ชายร่างใหญ่ใช้นั้นช่างหอมติดตรึงใจต่อเขตเสียนี่กระไร
“ไม่ต้องกอดแน่นก็ได้ครับ เป็นผู้ชายทำไมขี้กลัวครับ แต่ก็ไม่เป็นไรนะ ผมเป็นคนใจดี” เสียงหล่อทุ้มของชายร่างใหญ่พูดขึ้นมากังวานก้องลิฟท์ที่บรรยากาศด้านในเต็มไปด้วยความอบอวลของกลิ่นน้ำหอมสุดหอมกลิ่นนั้น
“ผะ ผม ขอโทษครับ” ต่อเขตพูดตอบกลับชายร่างใหญ่ แล้วค่อยดึงตัวเองออกมาอย่างช้า ๆ และแอบซบใบหน้าเข้ากับแขนของชายหนุ่มในชุดสูท
“ไม่เป็นไรครับ อีกสักครู่คงมีใครมาช่วยเรา เพราะนี่คือลิฟท์ของผู้บริหาร ว่าแต่ คุณเข้ามาใช้ลิฟท์นี้ได้อย่างไร”
ชายหนุ่มพูดถามต่อเขตมาด้วยความสงสัยจนเขารู้สึกกลัวและสั่นไปทั้งร่าง