หัวใจในม่านหมอก

ฉันเห็นเขาที่สถานีเวฟเวอร์ลีย์ตั้งแต่เมื่อรถไฟยังไม่ทันจอดสนิท
เขายืนอยู่ที่ชานชาลาคนเดียว และพอรถจอดก็อยู่ห่างประตู รถคันที่ฉันนั่งมาประมาณห้าก้าวเห็นจะได้
อาจจะเป็นเพราะเขาอายุรุ่นราวคราวจอห์น เรือนร่างก็ไล่เลี่ยกันคือไม่สูงเป็นเสาไฟฟ้าอย่างฝรั่งส่วนมาก
ความสูงของเขาก็ขนาดผู้ชายไทยที่ค่อนข้างสูง แต่สำหรับฝรั่งก็จะต้องว่าสันทัดคน

ฉันไม่ทราบว่าเพราะอะไรเขาจึงดูคุ้นตาฉันในระยะหลังที่เราพบกัน
และกว่าจะหาคำตอบได้ทุกอย่างก็เกือบจะสายไปเสียแล้ว

วันแรกที่เดินทางมาถึงเอดินเบอระนั้นฉันยังงงๆ อยู่จับต้นชนปลายไม่ติด
ฉันจำไม่ได้ว่าด้วยซ้ำว่าได้เห็นปราสาทเอดินเบอระ เมื่อนั่งแท็กซี่ไปตามพรินเซสสตรีต (ถนนเจ้าชายหลายองค์) เป็นครั้งแรก

ร่างกายของฉันมาอยู่ในเมืองใหม่ เตรียมพร้อมจะเริ่มงานใหม่และชีวิตใหม่
แต่หัวใจของฉันยังตกค้างอยู่ในลอนดอน