ยุทธการล่ารัก

“ระยะนี้ลูเซียติดต่อคุณเหรอคะ”
“อืม...”
ร่างสูงใหญ่ครางตอบรับในลำคอ เพราะไม่ได้นับลูเซียเป็นสาระสลักสำคัญมากมายจึงไม่กังวลใจในการตอบคำถาม ลืมแม้กระทั่งว่าสถานะเก่าของลูเซีย เวนทูราคืออะไร
“คิดว่ามันเหมาะสมไหมคะ...วินซ์”
เขาขมวดคิ้ว
“หมายความว่ายังไง”
“ก็เห็นอยู่ด้วยกันบ่อย”
เธอเอียงคอเล่ายิ้มๆ หลอกตะล่อมสามีอย่างใจเย็น
“แต่อยู่แบบลับหลังฟู่ตลอด”
“ก็คุณรู้ งั้นคงจะเรียกว่าลับหลังไม่ได้ ผมแค่ทำงาน”
เขาไม่ต้องการรับฟังการสอบสวนต่อ ประโยคเมื่อครู่จึงกลายเป็นการเถียงแบบข้างๆ คูๆ อลินดาหุบยิ้มฉับ เริ่มหน้าเครียด
เธอคิดเข้าข้างตนเองว่าเขาแค่เมา แต่เขากลับเป็นคนเมาประเภทฟังคำถามได้ ตอบกลับได้ มิหนำซ้ำยังเดินปร๋อมาหาเธอได้ไกลถึงเพียงนี้
เสียอย่างเดียวที่วินเซนโซเริ่มใช้วิธีตอบแบบกำปั้นทุบดิน และไม่ละความพยายามที่จะเอาเปรียบเธอให้ถึงที่สุด
“ตอนคุณกอดฟู่ คุณเมาจนเห็นฟู่เป็นเธอใช่ไหม”
“ใช่”