ตราบฟ้ามีตะวัน (Special)

เธอผ่านความเหงามาหลายฝนจนเริ่มจะชาชินกับมันเสียแล้ว แต่ทว่าฝนตกครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม มีบางอย่างในชีวิตเธอที่เปลี่ยนไป ฤดูฝนปีนี้...เธอไม่เหงาเหมือนปีก่อนแล้ว
ขณะที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ภาพข้างหน้าที่พร่าเลือนเพราะม่านสายฝนโหมกระหน่ำกลับปรากฎภาพชายหนุ่มผู้มีเอกลักษณ์โดดเด่นคือรูปร่างสูงใหญ่ยืนอยู่
“พี่อาทิตย์”
เธอคว้าร่มแล้วปรี่ไปหาเขา ก่อนจะดึงร่างสูงให้เข้ามาอยู่ใต้ชายคา
“ทำไมยืนตากฝนแบบนี้ล่ะคะ” เธอใช้ชายแขนเสื้อซับน้ำบนใบหน้าของเขาด้วยความเป็นห่วง
อาทิตย์มองท่าทีเป็นห่วงเป็นใยของคนตรงหน้าแล้วรู้สึกอบอุ่นไปทั้งใจแม้ว่าจะเปียกปอนไปทั้งตัว
“ฝนตก พี่เลยแวะมารับแป้ง กลัวแป้งจะเปียก”
“แล้วปล่อยให้ตัวเองเปียกน่ะเหรอคะ” เธอตำหนิอย่าง
ไม่จริงจังนัก “จะดูแลคนอื่น ก็ควรจะดูแลตัวเองก่อนสิคะ”
“ไม่ได้หรอก เพราะพี่รักคนอื่น...มากกว่าตัวเองไปแล้ว”
................................................................

เนื้อหาตอนพิเศษตราบฟ้ามีตะวันเคยอัพให้อ่านฟรีไปแล้วนะคะ สำหรับท่านใดที่เคยอ่านแล้วไม่ต้องโหลดก็ได้ค่ะ เพราะมีเนื้อหาเพิ่มจากเดิมเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่หากใครต้องการให้กำลังใจนักเขียน หรือว่าคิดถึงพี่อาทิตย์กับวันฟ้าใหม่ รวมถึงคุณดินกับขนุนก็โหลดไปได้เลยจ้า