เพื่อนสนิทคิดสวาท

“แม่ให้คุณสอนงานผมไม่ใช่เหรอ” เสียงทุ้มดังอยู่ข้างใบหูเล็ก ลมหายใจร้อนก็เป่ารดซอกคอให้เนื้อบางๆ พลอยร้อนไปด้วย
“ก็ปล่อยสิ กอดแบบนี้จะสอนได้ยังไง ปล่อย”
“เมื่อกี้คุณเล่นแรงไปนะโย ผมใจเสียและเจ็บไปหมดทั้งใจ ปลอบกันหน่อย” เสียงเขาน่ากลัวจนหญิงสาวใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ ช้อนตาขึ้นมองหน้าคม สายตาคมที่เฝ้ามองอยู่ทำเอาเธอหนาวๆ ร้อนๆ เหมือนคนกำลังจับไข้
“คุณเจ็บแค่นี้ ฉันเจ็บมากกว่า เจ็บมานานแล้วด้วย” เธอหลุดสิ่งที่เก็บไว้ในใจอย่างเผลอตัว แทนไทอึ้งมองหน้าแดงระเรื่อ
“ผมทำอะไรโย”
โยสิยาห์เลี่ยงที่จะตอบด้วยการเมินหน้าไปอีกทาง แต่ถูกปลายนิ้วแกร่งแตะปลายคางบังคับหันกลับมา คราวนี้น้ำตาเจ้ากรรมก็พาลไหวออกมาจนแทนไทตกใจ…เกิดอะไรขึ้นกับหัวใจเขา…นั่นคือคำถามที่ดังก้องอยู่ในใจแกร่ง
“ไม่มี ปล่อย…” เธอเบี่ยงตัวออกจากวงแขน
“โยสิยาห์…” เขาเรียกชื่อเธอเสียงห้วนจนใบหน้างามตึงขึ้น
“อย่ามาตะคอกนะ” เธอแว้ดทั้งๆ ที่ถูกเขากอดแน่นกว่าเดิม “แล้วก็ไม่ต้องกอดแน่นแบบนี้ฉันอึดอัด” เธอดิ้นขลุกขลักหวังจะออกจากอ้อมกอดอุ่น
“ดื้อขึ้นเยอะนะโย แบบนี้ต้องปราบกันบ้างละ ไม่งั้นจะไม่ยอมฟังเหตุผล”