กางเกงผู้มัธยัสถ์

บางครั้งเครื่องแต่งกาย อาจจะไม่บ่งบอกฐานะได้ เพราะคนเรียบง่ายสมถะมัธยัสถ์นั้น
ก็มั่งคั่งมากมี ดังนั้นอย่าด่วนตัดสิน ที่เครื่องแต่งกายเพียงฉากหน้า…
…..ความเจ้าสำอางของผู้ชายหรือแม้แต่ผู้หญิงนั้น เป็นการสูญเงินไปโดยใช่เหตุ….
… .ตาดำ เป็นชายผิวดำกร้าน เพราะตากแดดทำสวน ปลูกตะไคล้ ขมิ้น ดีปลี แต่กระนั้น
ก็เป็นที่รู้กันในหมู่บ้านว่า ตาดำมีเงินทองมีบ้านหลังใหญ่ เพราะได้ภรรยาร่ำรวย แต่ตาดำ
เป็นชายสมถะ นุ่งกางเกงมอซอ ทำสวนปลูกตะไคล้ ขมิ้น ดีปลีทุกวัน ด้วยการ
นุ่งกางเกงผู้มัธยัสถ์ไปทำสวน ก็ประหยัดเงินทองของแต่งกาย ที่สวยเพียงฉากหน้า…..
…….ตาดำนั่งคุยกับป้าเทือน อย่างถูกคอประสาคนดีกัน ก็มีรถเร่ขายเฟอร์นิเจอร์
โต๊ะไม้มะค่าและเก้าอี้ไม้มะค่า ซึ่งภรรยาของตาดำอยากมีไว้ติดบ้าน เป็นหน้าตา
ของบ้านอยู่บ้าง แล้วป้าเทือนก็เอ่ยขึ้นเสียงดังว่า “ตาดำเอาไหม โต๊ะไม้มะค่า
โต๊ะใหญ่เอาการ ลองนำรถเร่ขายเฟอร์นิเจอร์ไปยังบ้านดู”…..พ่อค้าเหลือกตาดู
บ้านหลังใหญ่ประหนึ่งคฤหาสน์ ของตาดำนุ่งกางเกงมอซอนุ่งกางเกงผู้มัธยัสถ์
เก่าๆตัวหนึ่ง แล้วพ่อค้าก็อุทานขึ้นว่า “นี่บ้านตาหรือ” คนเราอย่าดูกันเพียงภายนอก
การวัดคนที่เครื่องแต่งกาย ไม่อาจตัดสินคนได้ แล้วพ่อค้าก็นั่งบ้านหลังใหญ่ตาดำ
ก็เลยรู้ว่า ตาดำและภรรยาเป็นข้าราชการบำนาญ เป็นคู่ชีวิตผู้มีการศึกษามีวิชาความรู้