ปรารถนาซ่อนหัวใจ

“ผมซื้อไอศรีมช็อคโกแลตมาให้คุณ”
“ขอบคุณค่ะ” เธอรับเอาไว้ แล้วมองหน้าเขา “ทำไมถึงซื้อมาอันเดียวล่ะคะ แล้วของคุณล่ะ”
“ผมไม่ค่อยชอบไอศรีมน่ะ ไว้กินกับคุณก็ได้”
ดังนั้นเมริสสาไม่พูดอะไร ไอศรีมรสช็อคโกแลตอร่อยมาก แม้เธอจะกินมากสักเท่าไหร่แต่มันก็ไม่ยอมหมดสักที สุดท้ายกลับกลายเป็นเนื้อละลาย หกรดปลายนิ้วของเธอจนเลอะเทอะไปหมด
“ฉันกินไม่ทันน่ะค่ะ..”
“มา ผมช่วยกิน”
ทันใดนั้น เมริสสาก็ตัวแข็งไปชั่วขณะ เพราะอัลเบอโตก้มศีรษะลงมาเลียปลายลิ้นอุ่น ๆ ไปที่ไอศรีมที่หกรดปลายนิ้วของเธอ ทำเอาแก้มของเธอแดงปลั่ง จะชักมือหนีก็ไม่ได้เพราะเขากุมมือเธอเอาไว้แน่น ดวงตาไร้เดียงสาของเธอจ้องมองเขา เลือดในกายของเธอสูบฉีดทั่วไปหมด
ความรู้สึกของเธอ รู้สึกว่าเนื้อตัวร้อนผ่าวและแดงเป็นสีชมพูไปหมด
“คุณอัลเบอโต”
“อะไรหรือ”
“เอ่อ...คือ”
“ไอศรีมอร่อยนะ” อัลเบอโตกระตุกรอยยิ้มที่มุมปาก “หวานดีด้วย”
โดนแกล้งเสียแล้ว ยายเมริสสา