ยั่วสวาท

เธอหลุดปากชมเขาไปตรง ๆ อย่างนั้นได้อย่างไร แย่แล้วเผลอพูดอย่างนั้นออกไปได้อย่างไรเดี๋ยวเขาก็รู้หมดหรอกว่าเราแอบปลื้มเขาอยู่ แต่จะทำไมก็เราชอบก็บอกไปไม่ได้ไปทำอะไรเสียหายสักหน่อยหรือ
เขา... ช่างดิวะเขาคิดก็ปล่อยให้คิดไป สังคมเปลี่ยนไปแล้วมัวนั่งเรียบร้อย​อยู่อดแดกกันพอดี แรดบ้างอะไรบ้างชีวิตจะได้มีสีสัน ลึก ๆ ก็อายแหละแต่ถือคติด้านได้อายอด
“ขอบคุณที่ชมคร้าบ”
เขาโค้งรับคำเยินยอจากผู้หญิงใจกล้าบ้าบิ่นที่ไม่กลัวสิ่งใด เบื้องลึกเขาอดหวั่นไหวไปตามคำพูดหญิงสาวไม่ได้เพราะเธอตรงข้ามกับว่าที่คู่หมั้นอย่างสิ้นเชิง ม่านฟ้าตวาดเสียงหลงเมื่อเขาทำเป็นหูทวนลมไม่ฟังที่คนเขาคุยด้วย
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องพูด เรายังพูดกันไม่จบนายจะเอายังไงเรื่องค่าเสื้อนายที่ฉันทำเค้กเปื้อนเสื้อนายว่าไงล่ะ” ครานี้เธอยื่นเงินให้ไปห้าพันบาทกับเสื้อราคาคงจะไม่กี่สตางค์ ม่านฟ้าหยิบเงินในกระเป๋าใบละแสน ให้เขาไปห้าพันกว่าบาท