โอบรักสัญญาใจ

/*/จบ HAPPY จ้า /*/
เขาจำเธอไม่ได้แต่เธอยังคงอุ้มท้องรอเขากลับมา
*******************************************
“พี่ภู! เล่นอะไรแบบนี้รัญตกใจหมด”
“พี่ไม่ได้เล่น”
หญิงสาวยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อก็ถูกปากหยักแสนซุกซนไซ้ซอกคอยาวอย่างกระหื่นหาย ยิ่งพยายามดิ้นขัดขืนเท่าไหร่มันก็ยิ่งเหมือนเธอพาตัวเองเข้าไปอยู่ในพันธการของเขามากขึ้น
“พี่...ภ..ภู”
รัญชิดาพยายามเรียกชื่อของเจ้านายแต่มันฟังดูเหมือนเธอกำลังครางเป็นชื่อของอีกฝ่ายเสียมากกว่า
ชุดนอนแสนบางค่อย ๆ เลื่อนหลุดจากร่างกายจนเหลือแต่เพียงชุดชั้นในตัวจิ๋วที่ปกปิดส่วนสงวนไว้เท่านั้น
ภูวิศช้อนคนตัวเล็กที่กำลังจะทรุดเข่าหมดแรงเมื่อเธอถูกปากหนาของเขาเล็มดูดกินยอดดอกบัวผ่านบราเซียตัวจิ๋วที่ตอนนี้แทบจะปิดอกอวบไว้ไม่มิดให้ขึ้นมานอนบนเตียงนุ่ม
*** ความทรงจำที่หายไปกับหัวใจดวงเดิม***
ฝากผลงานเรื่อง โอบรักสัญญาใจ ของปะหนันไว้ในชั้นหนังสือสักเล่มนะคะ
ปะหนัน