ผึ้งกินน้ำหวาน

'เพื่อนสนิทต้องห้ามคิดไม่ซื่อ'
ประโยคสั้นๆ พูดง่าย...แต่ทำยาก

------------------

“กะอีแค่ผู้ชายคนเดียว มึงต้องทำขนาดนี้เลยเหรอวะ?” ผึ้งไม่เคยรู้เลยว่าน้ำเสียงและคำพูดแบบนี้ของตัวเองนั้น มันจะสามารถทำให้น้ำหวานเบ้าตาร้อนขึ้นมาได้อยู่เสมอ



น้ำตาที่คลอขึ้นมาเต็มหน่วยทำให้น้ำหวานต้องรีบก้มหน้าลง เพราะเธอไม่อยากให้ผึ้งเห็นว่าเธอกำลังจะร้องไห้ แต่ถึงแม้จะอยากซ่อนแค่ไหน ก็ไม่มีทางที่คนอย่างผึ้งจะมองไม่เห็นมันหรอก

“…”

และสุดท้ายทุกอย่างก็วนเข้าอีหรอบเดิมจนได้ เพียงแค่ได้เห็นน้ำใสๆ รอบดวงตากับใบหน้าเบ้ๆ ของน้ำหวานเท่านั้น ผึ้งก็กลายเป็นฝ่ายแพ้พ่ายไปโดยทันที หัวใจของเธอกระตุกวูบ อารมณ์เกรี้ยวกราดที่มีเมื่อครู่อันตรธานหายวับไปกับตา

เธอได้แต่หุบปากเงียบ ไม่สามารถดุด่าอะไรน้ำหวานได้อีก ต่อให้ใจจริงจะนึกโกรธเพื่อนคนนี้มากมายแค่ไหนก็ตาม แต่เพราะอาการวูบโหวงที่เข้าจู่โจมตรงตำแหน่งเดิมของร่างกาย มันทำให้ปวดแปลบเหมือนทุกๆ ครั้งที่เธอเห็นว่ายัยตัวเล็กของเธอร้องไห้แบบนี้

น้ำหวานเป็นคนร้องไห้ แต่เธอเป็นคนเจ็บ

ไม่รู้ว่าเป็นอย่างนี้มาแล้วกี่ครั้ง...